By 
Artık baharımız kalmadı.
Artık sonbaharın hüznünü çocuklar bilmeyecek.
Sadece iki mevsim var. Yaz ve kış. Ötesi olmayacak. Ani hava değişimleri ile anlık sıcaklık değişimleri ile yaşayacağımız bir Dünya’ya girdik giriyoruz.
Tşhirt’ten kazağa geçeceğiz. Bir gün terlerken ertesi gün soğuktan donacağız.
İstanbul’da bir hafta öncesini düşünsenize, bir de bugünü düşünün.
İşte iklim değişikliği böyle birşey. Bahar, son baharı elimizden alıyor.
Yazları kavruluyor, kışları donuyoruz.
İnsan dahil hiç bir canlı böyle bir değişime kolaylıkla adapte olamıyor. Bu hafta iş yerinde kendini yorgun, halsiz mutsuz hissetmediniz mi?
Sık sık kafası karışan bitkiler göreceğiz. Mesela kışın ortasında ani artan sıcaklıklardan açan çiçeklere alışık olun.
Ya da, Mayıs’ın ortasında gelecek olan donlara da alışın.
Erken açtığı için don yemiş çok ekin göreceğiz, sonrasında da batan çiftçiler, artan gıda fiyatları.
Birden bu hale nasıl geliyoruz diye soranları duyar gibiyim.
Ama birden gelmedik. Son yüz yılda Dünya’nın çivisini çıkarmak için ne gerekiyorsa onu yaptık.
Açgözlülüğümüz, kalkınma da kalkınma sevdamız ile doğanın tamamını işlenmemiş kaynak olarak gördük ve sömürdük.
Yavaş yavaş, CO2 emisyonlarımız arttı ama küresel ısınmanın farkına varamadık. Varmak istemedik.
Keza rahatımızı bozmak istemedik. Ama artık doğa rahatımızı bozmaya başladı.
Kurbağa gibi yavaş yavaş değişen iklim düzenin farkına halen varamadık.
Petrolü su gibi tüketmek tatlı geldi. 5.0 motorlu jeeplerle dolaşmak da.
Beton bloklar dikip kendimizi doğadan uzaklaştırmak tatlı geldi. Rahat batmadı hiç.
Keşke batsaydı.
Halen batmıyor. Halen kalkınmalıyız da kalkınmalıyız diyen politikacılarımız var. Halen doğanın iliklerini kurutan maden şirketlerimiz, petrol şirketlerimiz, otomotiv sanayimiz var…
Bilim insanları son yirmi yıldır bangır bangır bağıryor. Aktivistler, yeter artık diyor.
Böyle giderse kendi kendini yok eden tür olacağız. Ama tek kendimizi yok ediyor olsak içim acımayacak. Binlerce türü de yanımızda götüreceğiz.
Baharımız kalmadı.
Comments