Yeryüzü’nün bir parçasını oluşturan “gül” bir nedeni olmaksızın ve bir sonuç hedeflemeksizin güzeldir. Hatta güzel olma kaygısı gütmeksizin güzeldir. Onu “güzel” olarak adlandırmak suçu ise “çirkin”liği de icat etmiş olan insana aittir. [1]
Aynı insan dini, devleti, düzenli orduyu, bir sonsuz kötülük örgütlenmesi olan pan-kapitalizmi ve uzantısı olan “seçilmiş tek adam rejimleri”ni de icat etmiş ve ona müşteri olarak katılarak pan-insanlığa evrilmiştir.
Pan-insanlığın vatanı gökdelen ve banka şubesinin olduğu her yer, bayrağı kredi kartı, kutsal kitabı ise hesap ekstresidir.
İnsan (artık) varlığını edindiği, bir parçası olduğu yeryüzü’ne ihanet ederek yaşamaya başlamış; yeryüzü ile ilişkisini temsil eden ve edilen [= adına konuşan ve adına konuşulan (= yöneten ve yönetilen)] olarak (yeniden) tanzim ederek ona layık olmadığını göstermiştir.
Kabul etmemiz gereken basit, çıplak gerçek budur.
…
Gül ise her şeye rağmen ve her gün yeryüzü’nün bir şairi gibi açmaya hâlâ devam etmektedir. [2]
*
[1] Esin kaynağı olarak bkz.: Nancy, J-L., Dünyayı Yaratmak ya da Küreselleşme, s. 68.
[2] Yeni İnsan Yayınevi tarafından yayımlanacak olan Çok Kalpli Asi adlı deneme kitabından bir bölüm.
