By 
Şu aralar neredeyse hepimiz kendimizi derin bir yarığın dibindeymiş gibi hissediyoruz. Kitaba ismini veren Tatlıçayır ailesi ise sadece böyle hissetmekle kalmıyor onlar gerçekten de oradalar.
Dünya’da kuraklığın giderek artmasına bağlı olarak yeryüzünde ansızın dev bir çatlak oluşur, Tatlıçayır ailesi de bu çatlağın dibini boylar. Mahsur kalan Tatlıçayırlar buradan nasıl kurtulacaklarını düşünürken çiğdeci kuşları Cici harekete geçer. Gökyüzüne doğru uçar ve bir tohumla geri döner. Kısa süre sonra zeminde küçük bir bitki sürgün verir. Anne Tatlıçayır, “Bunun bize ne yardımı olacak, bu sadece bir tutam yabani ot,” diyerek burun büker. Buna karşılık bitki hızla büyüyerek yüzeye doğru uzar. Tatlıçayır ailesi de bitkiye tırmanarak gün ışığına ulaşır.
Kuş ve tohumun getirdiği mucize
Bu hikâye günümüz dünyasının vahim tablosunu çizmekle kalmıyor, o tablodaki çocuk kitaplarına da sirayet eden genel yaklaşımı; doğayı tahrip eden el gibi doğayı kurtaracak olan elin de insana ait olacağı yaklaşımını altüst ediyor. Tatlıçayır gibi nüktedan bir soyada sahip olan bu ailenin yani insanın gelinen noktada kendini kurtarmak adına olumlu ya da olumsuz bir yaptırımda bulunma şansı yok. Oysa kuş ve tohum doğalarının gerektirdiğini yapıyorlar. Onların yaşam yaratmaya muktedir varoluşlarından ise yalnızca yararlanıyor insan. Hikâyenin bir diğer çarpıcı tarafı ise Tatlıçayır ailesini kurtaran bitkinin heybetli bir ağaç değil de her yerde yetişip kendine yol bulabilen bir ayrık otu oluşu.
Yirmi yıl ders verdiği Kraliyet Sanat Akademisi İllüstrasyon Bölümü’nün başkanlığını yürüten, Roald Dahl gibi yazarlarla işbirlikleri yapan, Hans Christian Andersen ödüllü ünlü İngiliz karikatürist Quentin Blake’nin karakteristik illüstrasyonları ise ne katı çizgilerden ne blok renklerden oluşuyor. Blake’in hareketli ve geçirgen desenlerinde resimsel elemanlar birbiriyle daimi olarak temas halinde.
Künye
Yazan ve Resimleyen: Quentin Blake
Çeviren: Gamze Özdemir
Yayınevi: Ketebe Yayınları
Comments