“Bir ağaç ol! Dimdik dur. Dallarını güneşe uzat. Köklerin kıvrılarak toprağa sarılsın, toprak da seni içine alsın.”
Yukarıdaki, insanın içine dolup onu kamçılayan davetle açılıyor metin. Sonrasında ise bir ağacın anatomisini keşfe çıkıyor ve bu yolculukta ağaç ile insan arasındaki özdeşliklerle karşılaşıyoruz. Ağaçlarla aramızdaki mesafenin kapanması bizi kendimiz ile de burun buruna getiriyor. Buna karşılık yazar Maria Gianferrari’nin çağrısı sadece içsel ve bireysel bir yolculuk için değil.
Çünkü birlikte, bir ormanız…
Okuyucuya, “Kendine bir bak,” dediği noktanın hemen ardından konuşmaya, “Şimdi de etrafına bir bak. Yalnız değilsin. Birçok ağaçtan birisin,” diyerek devam ediyor yazar. Ve etrafımıza baktığımızda ağaçların konuşan, bölüşen, birbirini koruyup kollayan var oluşlarının, birleştirici iletişim ağlarının ayırdına varıyoruz. Doğal yaşam alanlarından uzaktaki, savunmasız göçmen ağaçları görüyoruz. Ve birbirine omuz verişleriyle başka bir yaşamın mümkün olduğunu gösteren ağaç toplulukları insan topluluklarına da umut oluyor. Ardından yine başladığı gibi bir davetle sonlanıyor metin;
“Öyleyse bir ağaç ol. Çünkü birlikte, biz bir ormanız.”
Çizer Felicita Sala ise Gianferrari’nin katman katman cümlelerinin barındırdığı olasılıkları mekânsallaştırmış. Çeşit çeşit ağaç resimleri, ağaçların farklı bölümlerine yakından baktıran kesitleri ve değişik perspektifleri ile zengin ve sürükleyici bir görsellik yakalamış.
Künye
Yazar: Maria Gianferrari
Resimleyen: Felicita Sala
İngilizceden Çeviren: Göyçen Gülce Karagöz
Yayınevi: Koç Üniversitesi Yayınları
