Victor, o çok sevdiği toprağa döndü – Tolga Temuge

Victor ile ilk Bodrum’da karşılaştık. 1994 yılıydı sanırım. Greenpeace’in Moby Dick gemisi ile Bodrum limanına demir atmış gemideki plastik, kağıt, metal, cam gibi geri dönüşümlü atıkları alacak birilerini ararken yerel gazetelerden birisinde Buğday’ın ilanını gördüm.

Buğday henüz o zaman dernek değil, Bodrum’un içinde eski bir evden dönme oldukça orijinal bir vegan lokantasıydı. Telefonu Victor yanıtladı. Derdimi anlatıp gemiden aradığımı söyleyince “Tamam bir kaç saat sonra mendirekte buluşalım” dedi. Atıkları şişme botlardan birisine yükleyip mendireğe doğru yola çıktık. Meşhur gül kurusu jeep’inin önüne bizi bekleyen ufak tefek, cılız, saçları dağınık adam ile ilk o zaman tanıştım. Ayni aksam mürettebatı lokantasına davet edip bize muhteşem bir ziyafet çekti.

O günden sonra Bodrum’a hemen her gidişimde Buğday, Victor’un alçakgönüllülüğü ve inanılmaz anlayışı sayesinde, benim gürültülü ofisime dönüşüyordu. Bana verdiği bahçeye bakan odalardan birisine bilgisayarımı kurup, telefonda saatlerce kampanya ve eylem planlarını İstanbul’dakiler ile tartışırken Buğday’ın alışılmış sükunetini bozuyor, ayni zamanda da Buğday’ın sükunet arayan müdavimlerinin sinirlerini geriyordum. Mutfakta aksam için yemekleri hazırlarken beni şikayete gelen dostlarını, “bırakın o deliyi kendi haline” diyerek geçiştirirdi.

Bir akşam herkes çekildikten sonra bahçede ben rakımı o da meyve suyunu içerken Victor bana ilk kez, Buğday’ı Ekolojik Yasam Derneği’ne dönüştürme planlarından bahsetti. O geceden birkaç yıl sonra Galatasaray’da Buğday ekolojik ürünlerin satıldığı, atölyelerin organize edildiği, toplantıların yapıldığı bir dernek olarak ilk kez filiz verdi. Sonrası Türkiye’nin son on yılının gündemine ekolojik yaşamı koyan bir adamın hikayesi olarak gelişti.

Birkaç gün önce birçok kişi gibi ben de Victor’un Buğday’ın Ta Tu Ta projesi için destek istediği ve bu amaç için bir maratonda koşacağını duyurduğu mesajını aldım. İş güç işte, yoğunluktan o an yanıt vermedim; nasıl olsa bir ara arar, hal hatır sorar, Victor ile konuşurum diye…

Ne yazık ki Victor ile artik hiç birimizin konuşma şansı yok. O çok sevdiği toprağa döndü şimdi. Tohumunu attığı Buğday’ı yaşatmak, dostlarının elinde artık.

İyi ki vardın Victor.

Tolga Temuge