Pan-insanlığın pan-kapitalizmi, pan-kapitalizmin pan-insanlığı biçimlendirme sürecinin sonunda varılan yer “nicelleştirilmiş benlik”tir. [1]
Ya da artık her birey bir “müşteri”, müşterilerin oluşturduğu her bir toplam da “hedef kitle”dir. –Dikkatinizi çekmek isterim: “Toplum” değil “toplam.”
…
“Hedef kitle”nin salladığı bayrak (= para), dinlediği milli marş (= para sesi), secde ettiği mabet (= banka), içerisinde olmaktan hoşnut kaldığı kurum (= şirket) diğer bütün bayraklardan, milli marşlardan, mabetlerden ve ailelerden çok daha kitlesel, çok daha güçlüdür.
“Toplam”ın önerdiği yaşama biçimi “toplum”un önerdiği yaşama biçiminden daha çekici ve daha yaşanmaya değer hale gelmiştir.
“Toplam”ı oluşturanların ortak paydası ise “ucuz”luktur.
Nitelik ve nicelik birbirlerini dönüştürmüş, belirlemiş ve kitleselleştirmiş ve ucuzlukta anlaşmıştır.
Ucuzluğun normalleşmesi ise bir yeni tufan habercisidir.
“Normallik [ise] ölümdür!” [2]
Nokta!
…
Şu da var: Ucuz ve ucuzluk paranın eşlik etmediği bir sevinci ve sevişmeyi kolay kolay hayal edemez. [3]
Bu yüzden ucuz ve ucuzluğun beslenme kaynağı olan çiftleşme ile sevişme arasındaki fark aynı zamanda bir hayal edebilme farkıdır.
Haysiyetsiz (= özsaygı yoksunu) ile haysiyetli (= özsaygılı), utanmaz ile utanan, adına konuşulan ile adına konuşan, dünya ile yeryüzü arasındaki fark gibi. [4]
*
[1] Esin kaynağı için bkz.: Andreas Bernard’dan aktaran Crary, J., “Yeryüzü Yakıp Yıkılırken: Dijital Çağdan Kapitalizm-Sonrası Dünyaya”, s. 113.
[2] Adorno, T. W., Minima Moralia: “Sakatlanmış Yaşamdan Yansımalar”, s. 58.
[3] Esin kaynağı için bkz.: Lordon, F., “Kapitalizm, Arzu ve Kölelik: Marx ve Spinoza’nın İşbirliği”, s. 27, 50.
[4] Yeni İnsan Yayınevi tarafından yayımlanacak olan Çok Kalpli Asi adlı deneme kitabından bir bölüm.
