Geçtiğimiz Pazar günü , 17 Nisan tarihinde İtalya’da bir referandum yapıldı. Bu referandumda, petrol ve doğalgaz sondajlarının ülke karasularından 12 mil açıkta yapılması ve petrol şirketlerinin süresiz izinlerine kısıtlama getirip getirilmemesi üzerine İtalyanlar’ın bir karar alması gerekiyordu. Sonuç doğa severler için hayal kırıklığı, para severler içinse mutluluk oldu.

Referandumda şirketlere büyük imtiyazlar veren yasanın kaldırması için % 85,8 EVET oyu çıkmış olmasına rağmen yasanın iptali söz konusu değil. Çünkü yasanın iptal olabilmesi için vatandaşların en az % 50 ‘sinin sandık başına gitmiş olması gerekiyor ki, bu referandumda oy veren seçmen oranı ne yazık ki % 31,19’de kaldı.

Aşk-nefret ilişkisi yaşadığım Sicilya ile aramızın her kötü oluşunda ‘Ben Torino’ya taşınıyım en iyisi‘ fikri referandumla birlikte yine gündeme geldi. Çünkü Torino ne kadar medeni ve bilinçli bir şehir olduğunu oy oranı en yüksek şehirlerden biri olmasıyla yine kanıtladı. Tabii yüksek oy kullanma oranına Basilica da sahip. Artık iki şehir de en sevdiklerimiz arasında.

Matteo Renzi sonuçlar açıklandıktan sonra yaptığı konuşmada, ‘Hükümet kazananlar arasında sayılmaz. Kazananlar, mühendis ve işçiler’ dedi. Asıl kazanan patronları anmaya kimsenin dili varmadı.

Peki neden oy veren vatandaş oranı %50 ye ulaşamadı? Dünden beri gazetelerde boy boy köşe yazıları, bilirkişilerin değerlendirmeleri dönüp duruyor. Bu tür referandumlar tabii ki diğer seçimlerden farklı. Hele söz konusu doğaysa sessiz sedasız bir seçim dönemi yaşıyorsunuz. Ne reklam panolarında boy gösteren politikacılar var, ne televizyonlarda propagandalar, ne de milyonlar harcanmış seçim kampanyaları. Köpeğinin boynuna astığı ya da çocuğunun eline tutuşturduğu ‘Ben oy vermeye gidiyorum’ yazılı kağıtlar ya da sosyal medyada ‘Hadi OY VERMEYE ‘ ‘’ Sİ,Sİ,Sİ’ yazan iyi niyetli ama yetersiz mesajlar ya da bir takım derneklerin, vakıfların çalışmaları dışında halkı bilinçlendirecek kampanya çalışmaları ne yazık ki yok.

Günün en yoğun olması gereken saatinde oy vermeye gittiğimiz halde sandık başı neredeyse boştu Pazar günü. İçimizden bir umutsuzluk dalgası geçti. ‘ Kötü düşünmeyelim, kötü şeyler olmasın’ diyip kovaladık o dalgaları. Lakin sonuç dilediğimiz gibi olmadı. Şimdilik…

Scilla ve Carriddi geri dönmeli

Şimdilik, çünkü Scilla ve Carriddi’nin geri dönmeleri gerek. Scilla ve Caridi bir zamanlar çizmenin ucunda Calabria ve Sicilya arasındaki boğazda yaşayan iki deniz canavarı. Bildiğimiz kötü kalpli canavarlardan değiller ama; biraz oburlar sadece. Yaptıkları en büyük kötülük boğazdan geçen gemileri yemek, deniz canlılarının ise yol göstericileri, balıkların koruyucuları. Uzun yıllar mutuluk içinde İtalya’nın güneyinde yaşayan bu iki canavar kanaldan geçen gemilerin bıraktıkları yağlarla, fabrikaların atıklarıyla yaşanmaz hale gelen denizi istemeseler de terketmek zorunda kalırlar. Scilla gözleri yaşlar içinde Cariddi’ye sorar: ‘ Peki artık buraya hiç dönmeyecek miyiz?’ Cariddi: ‘ Elbette döneceğiz ‘der ‘İnsanoğlu bir gün böyle devam ederlerse artık balık tutamaycaklarını anlayacak, güneşin ve rüzgarın enerji kaynağı olduğunu anlayacak, önlerine gelen her şeyi yoketmeyi bıraktıklarında biz de evimize döneceğiz.’

Şenay Boynudelik