Müşteri her zaman haklı mıdır? – Deniz Gümüşel

damacanaDamacana suyumu yeni bir firmadan alıyorum bir süredir. İnternette dolaşan bir habere göre, su kalitesi piyasayı ele geçirmiş pek çok markadan daha iyiymiş. Ama mevzu o değil.

Bu firma bir garip. Beni deli ediyorlar! Pazar günleri kapalılar. Akşam saat 7’den sonra asla çalışmıyorlar. Gün ortasında aradığımda da kaç kez, “şu anda çalışanlarımız öğle yemeğinde, bir saat sonra suyunuzu getirebiliriz” diye bir cevap aldım. Anlayacağınız suyu istediğiniz anda size uçuracaklarına dair bir garanti vermiyorlar.

Önce bayağı bir sinirlendim. Hemen başka bir markaya geçmeyi düşündüm. Öyle değil mi ya, istediğim zaman ulaşamayacaksam, ne anladım ben bu damacana su işinden! Zamanı kısıtlı, meşguliyetleri çok, sürekli mobil bir şehirli tüketici olarak benim bu yaşam tempoma ayak uydurabilecek bir su firmasını elbette hak ediyordum. (Ara not: Derelerin ticarileşmesine ve suyun şişelere/damacanalara hapsedilmesine ekolojik ve toplumsal nedenlerle karşıyım. Ama Ankara’da Melih’in çeşmeden akıttığı sıvıdan da bir o kadar korkuyorum! Bu yaman çelişki çok yaşamsal, ama ayrı bir tartışma konusu.)

Sonra fark ettim ki, bu firma, ya da belki de bizim mahalledeki bayii, bayağı doğru düzgün bir işletme. Çalışanlarını akşam geç saatlere kadar iş var diye çalıştırmıyor. Müşteriyi hemen memnun edeceğim diye işçilerinin öğlen yemek/dinlenme sürelerinden kırpmıyor. Hafta sonu bir gün de olsa hepsinin tatili var.

Bana rağmen, yani benim gibi parayı verip her istediğine her an ulaşmaya alışmış/alıştırılmış şehirli tüketiciye rağmen, görebildiğim kadarıyla, en azından çalışma saatleri konusunda, emekçinin hakkına saygılı davranıyor. Bense bu olması gereken tutumu ayırt edinceye kadar, “haklı müşteri” kibrimle istediğim anda istediğim hizmete/mala ulaşamadığım için şikayet ediyorum.

Oysa bilemedin 30 yıl önce, günlük ekonomik yaşamın başka kuralları vardı.

Yadırgamadığımız, içinde yaşamayı başardığımız, görece daha insani kurallar.

Mesela pazar günleri ekmek çıkmazdı, fırıncılar da dinlenirdi. Ekmeği bir gün önceden alır, koyardınız eve. Bayramda gazeteler ortak tek bir gazete çıkarırdı ki, basın emekçileri de tatil yapabilsinler. Haftanın yedi günü sabah 9-gece 10 bize kesintisiz, güler yüzlü hizmet veren AVM çalışanları henüz doğmamışlardı.

Şu bir insan yaşamından bile kısa sürede, 7/24 kapitalizm ne fena bağımlılıklar yaratmış toplumsal bünyemizde.

Ayağımıza kadar gelen ekmeğin, suyun ardındaki emeği görüp takdir edemeyen; sınırsız talepleri, sorumsuz tercihleri ile her daim “haklı müşterilere” dönüştürmüş bizi. Başkasının emeğini çaldığımızı, o emeği sömürenlere yardım ve yataklık ettiğimizi görmemizi engelleyecek kadar “şımartmış” bizi…

Deniz Gümüşel 

denizgunusel

 

İLGİLİ HABERLER

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR

Otoban

Otoban yapılmaya başlanmasıyla birlikte şehrin küçük nüfusunu oluşturan otomobil sahipleri yayalara değil, yayalar onlara tabi kılınmaya başlandı.

Kazdağlarını savunmak ve kurumların sessizliği: Yeni toplumsallık

'Üzerinde düşünülmesi gereken, neoliberal pratiklerle frenlenmiş toplumsal dinamik ve mekanizmaların baskı ve zor araçlarıyla kuşatıldığı şartlarda nasıl bir direnişin örülebileceğidir.'

Tanrı ve şiddet

İlahi şiddetin amacı hukuksal bir yaptırım ya da düzen değil, aksine kurbandır.

Açık Radyo’dan mesaj var: Buradayız, hazırız, neşemiz daim!

'Kainatın tüm seslerine açık' Açık Radyo,, sesini kesmek isteyenlerine inat cıvıl cıvıl, hareketli, ziyaretçi akınından başını kaldıramadan 30. yaş gününe ve dinleyicisiyle buluşmaya hazırlanıyor.

Kazdağları, yeniçeriler, madenler: Enter! – Gizem Kastamonulu

Cengiz Holding, hukuku da yanına alarak bakır madeni için Kazdağları'nda ağaç kıyımına başladı. Bu talanı durdurmak için Kirazlı'daki sesi yeniden yükseltmekten başka çaremiz yok.

EN ÇOK OKUNANLAR