Amerikalı doğabilimci John Burroughs, “Sevgi olmadan bilgi kalıcı olmaz. Fakat sevgi önce gelirse bilgi kesinlikle arkasından gelecektir,” diyor. Çocuklarımızı üzerinde yaşadığımız gezegene saygı duyan bireyler olarak yetiştirebilmek için biz ebeveynlerin öncelikli görevi, erken dönemde doğa sevgisi verebilmek. Onların minik omuzlarına taşıyabileceklerinden fazla yük ve korku bindirmeden, doğayla oyun arkadaşı olmalarını sağlamak, bu yolda atacağımız ilk adım. İkinci adım ise doğayla ve yaşadığımız çevreyle uyumlu, sürdürülebilir yaşam tarzı benimsemeleri için doğru rol modelleri sunan çocuk kitapları seçmek.
Bu amaçla biz [Çocuklar İçin Yeşil Kitaplar] adını verdiğimiz bir diziye başladık. Çocuklara çevre bilinci aşılayan, farklılıklarımızla bir arada yaşamanın mümkün olduğunu gösteren kitapları derlemeye karar verdik. Bildiğimiz kitapları anımsamaya, bilmediklerimizle tanışmaya, tanıtmaya niyet ettik.
***
Mış Gibi
Çocukların hayal kapılarını aralayan hikayeleri sunan kitapların özenle seçilmiş olması öyle muhim ki. Çocuk kitaplarının ehemmiyetini anladıktan sonra klasik çocuk masalların da ki hayal kapılarini yağmalayan detayları farkettim , sadece prensesler ve prensler güzel yahut yakışıklı değildi hayatta iç güzelliği vardi mesela esas bahsedilmesi gereken, ya da sadece rengin farklı diye tüm sürüden dışlanıyor olman; kendi farklılıklarını gördüğünde sürüden dışlanmamak adına onları örtmeni gerektirmiyordu bilakis farklılıklarımız bizi çeşitlendiriyordu, “eve yeni yoldan gitmeyi denersen seni mutlak kötü kalpli kurtlar kapar çünkü her zaman kurtlar kötüdür ve eve hep sana ögütlenen yoldan gitmelisin “Hayır efendim! ne kurtlar kötüdür ne de eve öğretilen yoldan gitmelisin her zaman, hatta her gün yeni yollar denemelisin evine varan ve her zaman yaptığının farklısını yapmalısın ki suyun dinamik olsun, hayatın akışkan olsun… Bu ve niceleri… Sonunda eve giren her çocuk kitabını evvela okumaya karar verdim. Bu durum oğlumu bilmem ama benim işime çok yaradı diyebilirim :).
Peter H. Reynolds’tan, Mış gibi.
Kahramanımız Ramon resim yapmayı çok seviyor gördüğü her şeyin resmini çiziyor. Bir gün vazoda ki çiçeği resmederken abisi resmiyle dalga geçiyor bunun üzerine resim yapmayı bırakan Ramon oldukça üzülüyor.
O sırada abisinin yanından geçen küçük kız kardeşi buruşturup yere atılmış kağıdı kapıp uzaklaşıyor. Ve hikaye burda bambaşka bir hal alıyor, Ramon küçük kardeşinin onun yetegine nasıl sahip çıktığını görüyor ve cok şaşırıyor… Bir de bakıyor ki abisinin dalga geçtiği o vazo resmini kız kardeşi duvarına asmış… Resmi görünce Ramon ;”Vazo çizmek istedim ama beceremedim!” diyor. Kardeşi resme bakıp ;”bu en sevdiğim, vazoymuş gibi ” diyor…
Ve Ramon tekrar ediyor” Vazoymuş gibi “… Anlıyor ki vazo un kendini resmetmek; vazonun işi, Ramon ise kendi gibi çiziyor.. Ve bir daha Mış gibi yaşamaktan vazgeçmiyor…
Bu güzel hikayeyi okumanızı ve kitabı çocukların erisebilecegi yerlere bırakmanızı çok isterim.Düşünüz bol hikayeleriniz yolunuza ışık olsun.
Sevgi ve muhabbetle.
Yazan ve Resimleyen : Peter H Reynolds
Çevirmen : Oya Alpar
Yayinevi : Altın kitaplar
Nazan Önenç Sönmez
