İnsan değil de ağaç olsam…
Dallarımın arasından rüzgârlar esse,
Yapraklarım, çiçeklerim, meyvelerim olsa!
Mevsimleri yaşasam…
Köklerimle toprağın derinliklerine sarılsam.
Kuşlar konsa dallarıma, yuva bile yapsalar…
Böcekler, karıncalar yollansalar içime…
Çürütseler oralarımı,
Ballarım, sakızlarım olsa
Gövdeme bir insan yaslanıp uyusa…
Ben bunları hiç bilmesem,
Sadece ağaç olsam…(Erkan Oğur)
Her bahar oradan yürüyerek geçmek, erguvan ağaçlarının gövdesinde insanı deli eden pıtır pıtır filizlenen tomurcukların yarattığı muhteşem güzellik karşısında bağıran ben, keşke erguvan olsam…
Nafile… Beylerbeyi’nde artık erguvan olamazsın. Olsan olsan kavşak olursun, alt geçit olursun, üst geçit olursun, yan geçit olursun. Bak geçit diyorum ama o da yalan. Sadece pano olursun, boydan boya. Saklamak için cinayetleri. Ne de olsa pek matah değil yapılan. Binlerce, on binlerce insan geçiyor. Saklamak lazım onlardan.
Panolara hayallerimizi işlemişler bir güzel. İnsanı kendinden geçiren bir ferahlık bir genişlik bir yeşillik.
Biz sizden bir şey istemiyoruz, sadece ağaçlarımızı istiyoruz.
Sahi yaptığınız hangi kavşak, hangi geçit, hangi viyadük çare oldu. Şunu desenize harbiden: “Yollara daha çok taşıt çıksın diyedir düşüncemiz, derdimiz.”
Derdiniz bize ölüm beyler. Beyninizde cinayet var. Beylerbeyi’nde katliam var.
Ali Önder Biter
Bir Beylerbeyi sakini
