Abdi İpekçi’den Hrant Dink’e, Kontr-Gerilladan Ergenekon’a uzanan süreçte yolu 12 Eylüllerle 28 Şubatlarla sekteye uğratılan demokratikleşme mücadelesi hala yeni bir aşamaya evrilemedi.
Geçmişin anti-komünizmi ne ise bu anlamda günümüz işçi düşmanlığı da aynen karakteristik yapısını koruyor.
Abdi İpekçi’yi öldüren katil “cezasını” çekti! Tetiği çektirenler hala karanlıktan görülmüyor. Katil, artık hollywood kahramanı ve de “vicdani redci” bir kahraman! Abdi İpekçi mezarda demokrasi mücadelesi ise hala çıkmazda…
Hrant Dink’i öldürenler 3 yıldır ne hikmetse! cezalandırılamadı bile, tetiği çektirenler tetiği çekeni kahraman ilan ettiler pervasızca… Demokrasi mücadelesi hala çıkmazda…
İşçiler Sokakta Çocukları Aç, üstelik işçiler sınıf savunucusu komünistlerden de yoksun…
Açılım diye diye kürtlerimize parlamentoyu da dar ettiler!
Derelerde mahkeme kararları bile demokrasiden yana uygulanmıyor., derelerde ekolojik isyan var.
Yok artık bir ülkenin halklarından bu kadar yerin dibine batmış durumda kalmalarını kimse bekleyemez!
Tekel İşçileriyle, İtfaiye İşçileriyle, Tersane İşçileriyle, Demiryolu İşçileriyle dayanışmak 19 Ocak’ta Hrant için adalet istemek Adil bir Türkiye için tüm bu mücadelelerin birlikteliğini örmekle olanaklı olacaktır.
İşçi Sınıfı mücadelesi, kürt özgürlük hareketi ve ekoloji mücadeleleri ile birlikte yeni bir demokrasi mücadelesine bayrak açma zorunluluğu ortaya çıkmıştır..
Demokrasi mücadelesi göğüs göğüse yürüyor;
İpekçi, Hrant Dink Mezarda Katilleri Kahraman!
Dereler İsyanda, İşçiler Sokakta, Çocuklar ac!
