Bisiklet yolculuğuma Nepal’in batısında devam ediyordum. Pirinç, birkaç çeşit sebze, Çin makarnası ve muz dışında yiyecek bir şeyler bulmanın pek de kolay olmadığı yerlerdi. Örneğin tavuk yumurtası, oldukça kıymetliydi buralarda. Geçtiğim köylerde zemine çakılmış ağaç direkler üzerinde, kereste kullanarak yerden 70-80cm yüksekte inşaa edilmiş, 120cm X 120cm civarında küçük bir kare platform ve yine keresteden yapılmış basit bir çatı ile “dükkânın” üç cephesini örten eski sac levhalardan yapılı bakkal dükkânları görmek mümkündü. Açık olan ön cephede yer alan tezgâhtan alışveriş yapılabiliyordu. Bu tezgâhlarda bisküvi, bazen cips, çiğnemek için baharatlı tütün, saç kremi, mercimek, soya eti, sakız ve sabah kahvaltısı olarak sütlü çayın içine bandırmalık peksimet dışında pek de bir şey bulmak mümkün değildi.
İsmini bilmediğim bir vadiden aşağıya, kıvrılarak alçalan karayolunu kullanarak, büyük bir nehrin yatağına kadar indim. Oldukça güzel yerlerdi.
Coğrafyayı, insanları ve yaşamı gözlemleyerek yola devam ettim.
Ekili yemyeşil tarlaları, muz ağaçlarını, etraftaki köylüleri ve güneş ışınlarının nehir suyundaki yansımalarını izledim.
Küçük bir köye vardım. Hem ev hem bakkal hem de lokanta olan çift katlı bir köy evinin, giriş katındaki odasını bir geceliğine kiraladım. Ortam oldukça samimiydi, çünkü burası bir otel değildi ve odada insanların eşyaları vardı. Kendi eşyalarımı da bıraktım ve nehir kenarına yürüdüm. Buz gibi suya girdim.
Büyükçe bir kaya parçasının üzerinde, güneş batana kadar oturdum. Müzik dinledim ve nehri seyrettim. Yaşadığımı iliklerime kadar duyumsadım…
Oğuz Tan
Bisiklet gezgini
