By Gazetemizde de yazılarına daha önce yer verdiğimiz gezgin Hülya Tosun, 2015’in son günlerinde başlayıp 2016’yı da kapsayan 2 aylık bir dönemde Tayland ve Kamboçya‘yı ziyaret etti. Tosun’un uzakdoğu seyahati ile ilgili notlarını tefrika halinde sizinle paylaşacağız.
Hülya’nın uzakdoğu seyahatinin ikinci bölümünde sıra
Yazı dizisini bu link üzerinden takip edebilirsiniz
***
Öyle bir hostele geldimki evlere şenlik. 10 kişilik bir oda gördüm belki de tek odası o. Sanırım sabah geldiğimde içeride 30 kişi uyuyordu.
Hani sihirbazlar ağızlarından kurdele çıkarırlar çıkarırlar çıkarırlar… Renkler değişir ama kurdele bitmez. Bu hostel de öyle. Aynı odadan sürekli yeni insanlar çıkıyor. Sanki o on kişilik odada iki ayrı otuz kişilik grup farklı zamanlarda yaşıyor gibi.
Allahtan İtalyan bir kız sabah “Ben artık dayanamıyorum” deyip ayrıldı da bana bir yatak çıktı.
Bu arada hostel sahibini couchsurfing‘ten bulduğumdan para ödemiyorum. (Couchsurfing, en en özet haliyle sırt çantalıların birbirlerini evlerinde ücretsiz ağırlamalarına aracı olan bir web sitesi. Bazı otel sahipleri de bu siteye üye olup bazen ücretsiz konaklama sağlıyor)
Hostelde biraz kestirdikten sonra “bari hostelin etrafini göreyim” gezimden iki kare.
Suya yansıyan çamaşırların fotosunu çekmek için bir araya girdim, kadından çamaşırları çekmek için izin aldım. Yani ben öyle sanmıştım. Bir sonraki araya girdiğimde bir adam koştu peşimden. Kadın soylemis begonvillerin fotosunu çekiyormuşum ya, şu arada da varmış bu arada da varmış. Tuttu kolumdan dolaştırdı araları. Anlatmadım uzun uzun begonvil değildi hikaye diye… Keyfini çıkarttım rehberli mahalle gezimin
Gülümsedim! Tayland’a hoş geldim
***
Gelişim tam da Christmas (Noel) gününe rastladığından, hostelin biraz kalabalık olacağını zaten tahmin ediyordum, bunun yanında vakit de geçirince hostelin olayını biraz çözdüm sanırım. Sizi hostelin sahibi Hero ile tanıştırayım.
Ben Dokuz Eylül Üniversitesi’nde okurken Buca Heykel’de bir pideci vardi, Hüseyin Abi. Üç fakülte bizim Hüseyin Abi’ye bağlıydı. Eğitim, Hukuk ve IIBF’den herkesi tanırdı. Kim kimin arkadaşı, kimin anası hasta, kim sevgilisiyle ayrıldı hepsini bilir tanırdı Hüseyin Abi. Pideni yersin hesap öderken bir bakarsın iki lahmacun bir ayran paketi eline tutuşturur. “Bu ne Hüseyin Abi?” “Yurttaki arkadaşın Funda’ya götür” derdi. Birinin ailesi köyden mezuniyete mi geldi, götürür evinde misafir ederdi.
İşte Hero da buranın Huseyin Abisi gibi. Hostelin koşulları oldukça kötü olsa da, herkesle tek tek ilgileniyor, kim nereye gidiyor kim nerden geliyor biliyor, akşam olunca da hosteli toplayıp sabaha kadar parti…
İlk akşam benim payıma da bir Jaz Festivali düştü. Haberler Hero’dan Hostele dalga dalga yayılmış. Herkes bir Jaz’dır tutturmuş. “Biz çıkıyoruz gelecek misin?” dedi çocuklar. Şu bizim çocuklar. Bangkok’ta ilk günüm, şehrin neresinde olduğum konusunda en ufak bir fikrim yok, çocukları takip ettim, nehirden vapurla, bir gün doğumunda, festivale doğru…
Kim demiş ki ben jaz sevmem diye?
Gerekli koşullar sağlanınca severim ben jaz
Mesela gerekli koşullar;
Mevsimlerden yaz olmalı illa
Çimenlerde oturulmalı
İsrailli bir Shai nam-i diğer Armağan ve New York’lu ama Hint asıllı Kevin olmalı.
Bangkok’ta olmalı insan, ayağında sandaletler mesela…
İlk sokak yemeğini yemeli. Sevince çok şanslı hissedip ikincisini denemeli. O da güzel çıkmalı.
Evet, Bangkok’un ilk günü icin on ayrı plan yapsam bunlardan biri jaz festivali olmazdı. Oldu. Pek de güzel oldu.
Bakmayın seyahate yalnız çıktığıma, ben yalnızlığı hiç sevmem aslında. Bazen Şişli’den Kadıköy’e giderken bile arkadaşlarıma facebooktan sorarım yol arkadaşı olmak isteyen var mı diye. Türkiye’deki yalnız seyahatlerimde yalnız kalmayacağımı iyi biliyorum artık da, Tayland’ta da öyle olurmuş meğer…
Kim demiş ki ben jaz sevmem diye? Mevsimlerden yaz olmalı illa. Bangkok’ta olmalı insan!
Hülya’nın gezi yazılarını Ruhu Bohçada Gezen blogundan ve aynı adlı facebook sayfasından takip edebilirsiniz
Hülya Tosun
Comments