By Özcan Yüksek bir yazısında Victor Ananias’ı” …Kestane ağacından örme bir sepeti koluna takmış, İstanbul’un kalabalık caddelerinde, insanlara buğdayı anlatmak üzere ziyarete gittiği çiğ ışıklı plazaların gri masalları arasında, aslında her yerde, her zaman gülümseyerek dolaşan bir adam…” olarak anlatıyordu. Victor’un bu dünyadan gittiği rivayet ediliyor, ama öyle değil. Ölürse ten ölüyor, toprağa karışıyor ve başka bir varlığa dönüşüyor. Yok olmuyor. Aşk bir başka biçimde yaşamaya devam ediyor.
Yaşam öyküleri karışımsız değil. Öbür yaşamlardan kalan parçalarla tamamlanıyor ve bu sonsuza kadar böyle devam edip, gidecek. Akhilleus, Paris, Kibele, Tuncel Kurtiz, Victor ve daha nicelerinin izlerini bugün de bu dağlarda, topraklarda hissetmemek mümkün değil.
Geçtiğimiz hafta sonu zeytin ağaçlarının, çam ormanının, örümcek gibi gökyüzüne doğru ağan incir ağaçlarının binlerce yıl önceki insanın macerasına şahit olduğu, Akhilleus’un atlarını aşağıdaki çayda suladığı, Paris’in çobanlık yaptığı, Selmanı Farisi’nin Sarı Kız’la birlikte olduğu Kibele’nin dağında, İda’da, Kaz Dağları’nda Yeşil Gazete’ye emek veren arkadaşlarımızla bir kez daha Victor’un evine konuk olduk.
2018 yılında Yeşil Gazete 10. Yaşına girecek.
Yeşil Gazete, Victor’un 1990’ların başında yola çıktığı ve “Yaşam Dönüşümdür!” diye özetleyebileceğimiz mirasına sahip çıkan; tüketim toplumunun sarmalından her anlamda sıyrılıp, insanlarla, doğayla ve tüm canlılarla beraber, karşılıklı haklara saygılı başka bir hayatın var olabileceğini anlatmaya; yaşamı insandan, doğadan, iyi ve güzel olandan yana dönüştürmeye çabalayan bir gazete.
Yeşil Gazete Kolektifi ile 10-11 Haziran günlerinde Çamtepe Ekolojik Yaşam Kültürü Merkezi’nde 4. kez bir araya geldik. Gazetenin geçen 10 yılını ve geleceğini konuştuk.
Buluşmanın ilk gününde Yeşil Gazete’yi üç ayrı oturumda, bir gazete, bir kolektif ve Yeşil Siyaset’in bir parçası olarak farklı başlıklar altında değerlendirdik. Gazetenin yayın ilkelerini, yayın politikasını, güncel haber-yorum dengelerini, içerik ve temalarını, hafta sonu- kitap ekini, yeni bölüm önerilerini gözden geçirdik. Yazar ve konuk yazar kadrosunu değerlendirdik. Yeni yazarları ve gelecekteki yazar adaylarını konuştuk. Gazeteyi siyaset ve aktivizm açısından ele aldık. Sivil toplumla ilişkiler, kampanyalar, destek ve dayanışma meselesini ele aldık. Yeşil hareket içerisindeki konumumuzu değerlendirdik.
Daha önceki buluşmalarda olduğu gibi birinci günün sonunda muhabbet yakılan geleneksel kamp ateşi etrafında devam etti. Ümit’in gitarına Serdar’ın davulu, Savaş’ın bendiri, Güneşin’in mistik tınılar çıkaran ağız çalgısı ve şarkılar- türküler eşlik etti. Durukan gitarıyla ve sesiyle bir Blues jammingi yaptı. Alper, İskelet Kadın Arnaluk ve İnatçı Civciv masalını seslendirdi ve bizleri de zaman zaman masalın seslendirmesine ortak etti.
Güneşin, Lazca bir şarkı söylerken Serdar ile birlikte kamp ateşini de harladı. Ateşi ve muhabbeti gören Baykuş dostumuz da gecikmeden sesiyle muhabbete dahil oldu. Gecenin o saatinde birkaç yüz metre ötede, dolunaya ve şarkılara inat, gürültülü, mekanik sesiyle geceyi bölen ve komşumuza duvar ördüğünü öğrendiğimiz bir iş makinesi dışında her şey yolundaydı yani. Bir süre sonra makine operatörü de dayanamadı, makinesini kapatıp kalkıp yanımıza geldi, aramıza katıldı!
Kampta her zaman olduğu gibi bütün işleri hep birlikte yaptık.
Buluşmanın 2. ve son gününde, geçen 10 yılda ekoloji ve hak haberciliğini önceleyen yayın politikası, katılımcı yönetim yapısı ve günlük ortalama 25 bine ulaşan okuyucu sayısıyla internet gazeteleri arasında hatırı sayılır bir yer edinen Yeşil Gazete’yi bundan sonrası için nasıl daha iyi bir yere taşıyabileceğimizi, gazetenin daha çok okunan, daha çok yazılan bir gazete olabilmesi için neler yapılabileceğini konuştuk.
Yeşil Gazete’nin bugüne kadar olduğu gibi yarın da gezegenin ve üzerinde yaşayan bütün canlıların geleceğine dair benzer kaygıları taşıyan bireylerin ve grupların da yazılarıyla, yorumlarıyla, güncel haberleriyle katılabilecekleri, zenginleştirebilecekleri bir kolektif olarak yoluna devam etmesini; yeni yazarlarla ve gönüllü muhabirlerle yerel- güncel haberlere- farklı yorumlara daha çok yer veren, daha çok okunan bir yayın haline gelmesini arzuluyoruz.
İlk hedefimiz bu dostlarımıza bir an önce ulaşmak ve gazetenin 10. yılında daha da çoğalarak yola devam etmek. Umarız bu düşümüz çok da uzun olmayan bir zamanda gerçek olur.
Yakın zamanda dünyada ve ülkemizde yaşanan her türlü olumsuzluğa rağmen yüreğimizdeki umutla ve yüzümüzdeki gülümsemelerle Çamtepe’ye veda ettik. Önümüzdeki temmuz ayında Kuzey Ege’nin bir başka cennet mekânında düzenlenecek olan Yeşil Kamp’ta, daha çok sayıda dostlarımızla yeniden bir araya gelebilmeyi umuyoruz.
Ercüment Gürçay
Comments