Cumartesi gecesi 01:30’da yola çıkıldı. Sevdalı 23 kişiyiz. Klasik deplasman yolculuğu..
Sabah 9:00’da Geyikli feribot iskelesindeyiz. Feribot normalde sabah 10:00’da ancak fırtına şiddetli. Feribotun cesur kaptanı insiyatif alıyo ve hem topçularımızı hem de bizi almak için zor bela iskeleye yanaştı. Gerek topçular gerekse de biz feribotun içinde devrilme tehlikesi olduğundan araçları Geyikli İskelesi’nde bıraktık.
İnanılması güç bir rüzgara karşı adayı dolaştık. Fakat klasik sabit fikirli ada halkıyla karşı karşıyaydık. ”Maçcılar geldiiii”
Bu kadar rüzgara ve takımımızın tehir isteğine ret cevabı verildi çünkü hakem İzmir’den gelmişti ve tehir istemiyordu.
İroni yapmıyorum kullandığımız aut atışlarını kendi kalemize girmesin diye dua ediyorduk! Gerisini siz hesaplayın…
Maçı kaybettik ama yediğimiz rüzgar nedeniyle sağlığımızı da.
17:00’de geri dönmesi gereken feribot iptaldi. Kahraman kaptan akla hayale gelmeyecek maddi teklifler, klişe hastamız var yalanları vs her şey söylendi. Ama nafile… Kısa geçiyorum anca 3 saatlik bir ikna mesaisiydi bu.
Ada’daki tüm pansiyon ve oteller dolaşıldı. 300 tl oda fiyatı çekenler mi dersiniz, 100 yatak kapasiteli otelin bu mevsimde yerimiz yok demeleri mi dersiniz, Köhne otelin adam başı 90’ar tl çekmesi mi dersiniz! Daha saymayayım. ”Size barınacak yer yok” iç sesleri.
Kaymakam derseniz.. RTE’ye daha kolay ulaşılacağını öğrendik.
Bizim müthiş iş bitirici yönetimimiz, kahvede sabahlayabileceğimizi söyledi. Allah razı olsun! Hatta kendisine de yer bulamadığını bizimle sabahlayabileceğini söyledi. 30 yaşında yaklaşık 20 yılını tribünün tozunu yutarak geçirmiş birine söylenecek kötü bir yalandı. Kahretsin yine haklıydım…
Saat 21:00’de daha önce gece kalmak için yalvardığımız feribota gittik. Tüm kapılar kilitli. (Tamamen bize özel bir durumdu çünkü gündüz adada dolaşırken dikkatimizi en çok çeken şey insanlar anahtarlarını kapı üzerinde bırakıyorlardı) O saatten sonra anladık ki bize tüm kapılar kapandı. Yöneticiler odalarındaydı, Bld. Başkanı ve Kaymakam sıcak evlerinde.
Herkes kapatsa da Allah kapatmaz kapılarını dedik camiye gittik. Ama süper amatör ligde olduğumuzdan mıdır nedir imam kilitlemiş cami kapılarını. Aramızda rüzgarın etkisiyle epey bir rahatsızlanan 5 kişi parmaklıklardan tırmandı ve geceyi caminin üst katında geçirdi.
Geri kalanımız kahvede zorla sobayı yaktırdığımız kahveci ile birlikte kahvede geçirdik. 15 dakikada sönen bir soba.
Ben şimdi hastanedeyim 23 kardeşimin 23’ü de ağır rahatsız.
Kötü konuşmayacağım kimseye kırgın da değilim ülkemin sevdalılara baktığı sabit fikirdir bu. Ama 20 yıllık tribün geçmişimde bu olay artık şu fikrimi iyice haklı hale getirmiştir.
”İstisnalar dışında kimse bana Anadolu insanının misafirperverliğinden bahsetmesin.”
Dün gece herşeye rağmen tek bir olay yapmamamız da umarım yüzlerini biraz olsun kızartır…
Bu yazı ilk olarak tribundergi.com/ da yayınlanmıştır
Turgay G.
Beykozspor Taraftar Grubu Boğazın Yargıçları Üyesi
