Bu yazı gündem dışı ama gündemi de doğrudan etkileyen bir konu üzerine. Toplum olarak nereden aldığımızı bilemediğim, bir konu: Sevmediğin insanı/toplumu vb. görmezlikten gelme, yok sayma geleneğimiz.
Dediğim gibi, kalıtsal mı, yoksa kafamızı ütüleyip beynimizi haşlayan ve bizi patatese çeviren eğitim sistemimiz mi bu geleneğin nedeni; bilmem. Ama bu geleneğin neye yol açtığı noktasında sanırım birkaç kelam edebilirim.
Öncelikle ötekini yok sayarak, köprüleri atıyor, tüm iletişim kanallarını kapatıyoruz. Küçümsüyor, insan yerine koymuyoruz, böylece sorunu halının altına süpürüyor, sorunsuz olduğumuz yanılgısına düşüyoruz. Tanımak istemiyoruz, varlığını kabul etmiyoruz. Bu arada sorun da giderek büyüyor. Taraflar giderek bileniyor, giderek daha fazla nefret ve kin besler oluyor. Laik/Kemalist ile muhafazakâr/Müslüman arasındaki ilişki gibi…
Tanımak istemediğimiz için birbirimizden yabancılaşıyor ve birbirimizden korkmaya başlıyoruz. Korku, güvensizlik duygumuzu besliyor, güvensizlik ise şiddete ve huzursuzluğa sebep oluyor. Kar tanesi, kartopuna o da çığa dönüşüp, barış ve demokrasimiz üzerine düşüveriyor. Türk/Kürt sorununda olduğu gibi…
Biz ve siz arasındaki sınır, keskinlik giderek artıyor. Güçlü, güçsüzü anlamaktan, empati yapmaktan yoksun duruma geliyor. Acılar derinleşiyor. Güçlü güçsüzü ezerek mutlu olmaya o kadar alışıyor ki, ezme eylemi bir nevi geleneğe ve alışkanlığa dönüşüyor. Haliyle, güçlünün rahatını ve ezberini bozmak hiç de kolay olmuyor. Bir türlü yaşattığı acıların farkına varamıyor, acı çekenler konuştukça sinirleniyor, nefret ve kinle doluyor, buna rahatının bozulacağı korkusu da eklenince, toplumsal bir histeriye kapılıyoruz. Çözümün değil sorunun parçası olma durumumuz tam da bu noktada başlıyor. İşte Türk toplumunun Kürt hak ve özgürlüklerine karşı duruşu bu durumun bir örneği…
Güçsüzün kini de zarar üzerine zarar veriyor. Yıllarca ezilmenin, ötekileşmenin, hor görülmenin ve yok sayılmanın verdiği hırs ve kin, insani tüm duyguları öldürmeye ve intikam duygusunu kuvvetlendirmeye başlıyor. İntikam ateşi gücü eline geçirdiğinde tamamen alevleniyor. Eskinin güçlüsün şimdinin ötekisi oluyor. Eskinin ötekisi şimdinin güçsüzü oluyor. Yaşadıklarının benzerinin uygulayıcısı oluveriyor. Muhafazakâr Müslümanların laik/beyaz Türkler üzerinde kurmaya çalıştığı tahakkümdeki gibi…
