Tekel İşçileri Ankaradan çekiliyor ama 4C’ye karşı direnişleri devam ediyor.İşçilerin kararlılığını gören herkes 4c’yi bu gücün kaldıracağını hatta ülkenin her derdine işçilerin deva olacbileceğini bir kez daha hatırladı ama bunu hatırlamanın gereğini yeterince yerine getirebildi mi?
Dayanışma için Tekel İşçilerini toplumun değişik kesimlerinden ziyaretler son güne dek sürdürüldü. Ancak sınıfın kendi iç dayanışmasını örmekten uzak olduğu kadar 4C’den doğrudan etkilenen koca koca öğretim görevlilerine varana kadar geniş bir kesim kendilerini doğrudan etkileyen bu koşullara başkaldırı cesaretini ne yazık ki gösteremedi.
İşçilerin kaybedecek bir şeyi yok. Geçimlerine kasteden koşulların dayatılması ise ölüm kalım mücadelesine girmelerini bu varlık yokluk mücadelesinden başka yapabilecekleri şeyin olmadığını iyi görmek gerekiyor.
Diğer 4C’liler demek ki hala kaybedecek şeylere sahipler! ki 4C’yi yalnız başına Tekel İşçilerinin direnişiyle kaldırmalarını umarak geride beklediler!
Yazık!
Hala kahramanlara gereksinim duyup kendi üzerine düşeni yapmayı göze alamayan bir topluluk demokrasinin çok güç kazanılmasına hizmet etmiş oluyor.
