By Bu Hülya.
Hülya’yı dün polis durdurdu.
Kimliğini sorup GBT yaptı.
Hülyayı 38 yıldır ilk kez Polis durdurup gbt yaptı.
Hülya arkadaşıyla birlikte Beşiktaş Sahilde yürüyordu.
Yerde oturan kadınlar gördü.
Hepsi koca oyalı beyaz örtülerini aynı bağladıklarından Hülya o kadınların Kürt kadınları olduğunu anladı.
Yerde oturan kadınlar ne yazmışlar diye durdu Hülya.
Türkçe ve İngilizce, “kadınlar diyalog istiyor” “analar ağlamasın” “barış gelsin” yazıyordu.
Hülya hepsini tek tek okudu, kadınların da gözünün içine baktı.
Tam gidiyordu ki, biri “nerdensin” diye sordu.
Tepeden konuşmak istemediği için yanına çömeldi kadının Hülya.
Sakaryalı olduğunu söyledi.
Kadınlar Mardin’den Siirtten daha bilmem ki nerden.
“Siirtin Bağgözesine gittim” dedi Hülya.
Nerdensin diyen kadının köyüymüş meğer Bağgöze.
“Mevlide Ablayı bilir misin?” dedi Hülya.
“Bilmem” dedi kadın, “o kadar uzun yıllar oldu ki köyden ayrılmak zorunda kalalı.”
“İnşallah biter bu kan göz yaşı” dedi kadın. “amin” dedi Hülya.
“Analar artık ağlamasın be kızım” dedi kadın, “amin” dedi Hülya.
Hülya on adım atmıştı ki, polis arkasından seslendi.
Kimlik istedi Hülya’dan.
“Neden” dedi Hülya.
“Rutin kontrol” dedi Polis.
“38 yıllık hayatımda hiç rutin kontrole rastlamadım ben” dedi Hülya.
Sinirlendi de Hülya.
“Şimdi üç beş kürt kadınla konuşunca mı denk geldi rutin kontrol” dedi.
“Yanlış anlıyorsunuz, bu rutin” dedi Polis.
“İşte şimdi nasıl bir hismiş anlarsınız” dedi kimliğini alan genç polis.
Hülya çok sinirlendi.
Sinirinin altında kocaman bir yılmışlık vardı.
Bu ipe sapa gelmez düzende çırpınmaktan yılmışlık vardı.
Çaresiz hissetti Hülya.
Bu koca koca düsmanlıktan örülmüş duvarları asla yıkamayacağından duyduğu çaresizlik.
Utanç duydu Hülya.
Acaba kadınlar görmüş müydü sırf onlarla konuştu diye durdurulduğunu, görmeselerdi keşke.
Gerçi “alışmışlardır”dı onlar, o daha da utanç vericiydi.
Yıllar önce Diyarbakır’da otostop çektiklerinde onları kamyonuna alan amcayı hatırladı Hülya.
Hani üniversite öğrencisi Kimya’nın babası olan.
İyilik yaptığı yetmiyormuş gibi, ayrılırken Hasan’a kürtçe eklemişti;
“Söyledin mi onlara, iyi insanlarız biz. Kötülük gelmez kimseye. Söyledin mi onlara da”
O zaman duyduğu utancı hatırladı Hülya.
Dün, gününün kalanından hayır gelmedi Hülya’nın.
Çalışamadı, oturamadı, telefonlara cevap veremedi, arkadaşlarıyla konuşmadı.
Battaniyesinin altına girip utancı bitene kadar uyudu.
Bitmedi utancı.
Kendini en berbat hissettiğinde bile, bütün gün sıcak battaniyesinin altında yatabilme lüksünden utandı bu kez.
Bu Hülya.
Hülyayı dün polis durdurup gbt yaptı.
“Rutin kontrol” dedi polis.
Barış istediğini söyleyen birkaç kadınla sohbet etmesi tesadüfmüş ona benzer birşey söyledi polis.
Analar ağlamasın dediğinde kadının sırtını sıvazlaması belki tesadüfü taşıran son damlaydı.
Hülya çok özlüyor.
Enerjisini güzelliklere aktarabildiği ve bunu yaparken endişe etmediği, utanmadığı günleri özlüyor.
Bir Hülya
Comments