By 
İki jenerasyon profesyonel tenisçi olan Danimarkalı bir aileden gelen Lars Ulrich, tenis eğitimini tamamlamak üzere Los Angeles’a taşındığında henüz 16 yaşında idi. 9 yaşındayken Kopenhag’da gittiği Deep Purple konseri, genç tenisçinin müzik zevkini de şekillendirmişti. 12 yaşından itibaren bateri çalmaya başlayan Ulrich, Diamond Head adlı İngiliz bir heavy metal grubundan etkilenmiş ve kendisi ile beraber müzik yapacak arkadaşlar aramak üzere, bir dönem birçok grubun bir araya gelmesine katkısı olan The Recycler’a ilan vermişti.
Bu ilana cevap veren gitarist James Hetfield ile 1981 yılında Metallica grubunu kurarak müzik yapmaya başladıklarında, rock müziğin nispeten ezoterik türlerinden biri olan Heavy Metal müziğin en önemli gruplarından biri olacaklarını tahmin edemezlerdi.
Grup ilk ticari başarısını 1986 yılında çıkardıkları üçüncü albümleri olan “Master of Puppets” ile kazanmıştı. Bundan sonra çıkaracakları ilk albüm “…And Justice for All” ise, onlara Grammy‘nin kapılarını açacak ve daha geniş kitleler tarafından tanınmalarını da sağlayacaktı.
Ulrich ve Hetfield.
Kardeşi David Hale’in kendisine, 1939 yılında yayımlanan Johnny Got His Gun adlı romanı okumasını tavsiye etmesinden önce de James Hetfeild’in kafasında “Sadece beyin olmak ve başka hiçbir şey olmamak “ teması üzerinde bir şarkı yapma fikri vardı.
Milyonda bir ihtimalin var kıldığı ‘BİR’
Johnny Got His Gun, Dulton Trumbo tarafından yazılmış savaş karşıtı bir romandı ve çok dokunaklı bir konusu vardı. Yakışıklı bir Amerikan genci olan Joe Bonham, vatansever babasının teşviği ile, I. Dünya savaşına katılıyor ve bir Alman mayınına basarak ayaklarını, kollarını, gözlerini, kulaklarını, dudaklarını ve burnunu kaybediyordu.
Kitapta, ciddi şekilde yaralanan piyadenin hastanede yatarken, kendi zihninde gerçekle fantezi arasında gidip gelişi anlatılıyordu. Genç bir hemşire ile bağ kurmayı başaran talihsiz asker, Mors alfabesiyle başını yastığa vurarak doktorlardan kendisini öldürmeleri için “Yardım” istiyordu.
Hetfield ve Lars Ulrich, Joe Bonham adlı bu Amerikan piyadesinin dramını “One” adlı şarkılarının mısralarına döktüler. İşitme, konuşma, görme duyularını ve kol ve ayaklarını kaybeden Bonham, Tanrı’ya kendisini öldürmesi için yalvarıyordu.
Now that the war is through with me
I’m waking up, I cannot see
That there’s not much left of me
Nothing is real but pain now
Hold my breath as I wish for death
Oh please, God, wake me
Kitapta şarkıya ilham veren en belirleyici bölümlerden biri şöyle idi :
“ Bir insan nasıl kendisinin büyük bir bölümünü kaybedip te hala yaşayabilir? Biri bir piyango bileti aldığında kazanmasını beklemezsiniz çünkü şansı milyonda birdir. Ama o kazanırsa inanırsın çünkü o milyonda bir hala var. Benim gibi bir adamın hikayesini gazetede okusaydım inanmazdım çünkü bu milyonda bir olur. Ama “milyonda BİR” ihtimal her zaman o bir taneyi var kılar. “BİR”
Now the world is gone, I’m just ONE
Oh God, help me
Hold my breath as I wish for death
Oh please, God, help me
Hetfield, zorlu geçen çocukluğu nedeni ile şarkıdaki karakterle bağ kurabildiğini açıklamıştı. Sık sık “Kendi vücudundan kaçma imkanı olmayan bir mahkum” gibi hissettiğini söylemişti. Joe Bonham da kendi vücudunun içine hapsolmuştu ve evrenle tüm iletişim imkanlarını kaybetmişti. Artık evren kendisinden ibaretti: “I am just ONE”
Geciken ödül
Grubu bu kitapla ilgili heyecanlandıran bir şey daha vardı. 1971’de, Vietnam savaşının en sıcak dönemlerinde Trumbo, kitapla ilgili bir de kısa film çekmişti. Grup, şarkının videosunda görüntüleri kullanabilmek için filmin tüm haklarını satın aldı. O güne kadar hiçbir parçalarında video kullanmayan Metallica, strateji değiştirerek bir ilke de imza atmış oluyordu.
“ONE” ın videosu yıllarca heavy metal müziğe mesafeli duran MTV’ de gösterime girince, grup o zamana kadar ulaşamadığı bir hayran kitlesine sahip oldu ve Metallica ilk defa listelere girerek, Bilboard Hot 100‘de 35’inci sıraya kadar tırmandı.
Metallica, 1989 Grammy töreninde “ONE”ı canlı olarak seslendirdi. O sene ilk defa olarak, Grammy Hard Rock/Metal performans ödülü verilecekti. Ödül sürpriz bir şekilde daha çok folk rock ya da progresif rock türünün veteranlarından biri olarak nitelendirilebilecek Jettho Tull grubuna verildi. Jüri üyeleri ancak bir yıl sonra Metallica’nın hakkını teslim etti ve grup 1990’da “One” ile “En İyi Metal Performans ” ödülünü kazandı.
‘One’ı sevmek için metal hayranı olmaya gerek yok
Sound ve tür olarak Metallica’nın en büyük ilham kaynağı, 1970’lerde Led Zeppelin’in öncülüğünü yaptığı heavy rock müzikti. Bir söyleşide Hetfield,en sevdiği Metallica şarkılarından bahsederken, gururla artık Jimmy Page kadar profesyonel bir seviyeye çıktıklarını ifade etmişti.
Nasıl ki “Stairway to Heaven” Led Zeppelin için bir kilometre taşı oldu ise, Hetfield’in temiz gitar introsu, Hammet’ın metal solosu ve Ulrich ve Hetfield’in güçlü sözleri ile “One”, grup üyelerinin tüm artistik dehalarını yansıttıkları bir şarkı oldu ve Metallica’ya yeni bir hayran kitlesi kazandırarak, onları müzik dünyasında farklı bir seviyeye taşıdı. “One”ı sevmek için Heavy Metal müzik hayranı olmanıza gerek yoktu.
56.Grammy ödülleri töreninde, Metallica “One”ı bu kez ünlü Çinli piyanist Lang Lang ile seslendirdi.
Metallica, hızlı tempolu, enstrümantal ve agresif müzik tarzı ile, Megadeth, Anthrax ve Slayer ile beraber “thrash metal” türünün “Dört büyüğü” arasında gösteriliyor. James Hetfield ise tüm zamanların en iyi heavy metal ritm gitarcıları arasında, en üst sıralarda bulunuyor.
Grup 2023 yılında 11’inci stüdyo albümleri olan “72 Seasons”ı yayınladı. James Hetfield albümün ismini çocukluk hakkında okuduğu bir kitaptan esinlendiğini ve 72 sezonun hayatımızın ilk 18 yılı olduğunu söylemişti.
Kaynakça
- Wall M., The real story behind “One” by Metallica, classic rock, 20.09.202
- Potter J., The book that inspired Metallica classic “One”, 18.04.2023
- Songfacts, One by Metallica
- Wikipedia, One, Metallica, Lars Ulrich, James Hetfield,
Comments