2 haftalık bir mecburi aradan sonra. Uzun zamandır yazmayı istediğim bir konu ile, yaşamımın her alanında kafamı meşgul etmiş bir konuyu bugünlerde yazmak, hem bir birey olarak, hem iki kız çocuğu annesi olarak, hem kadın olarak elzem hale geldi.

Taciz, etcavüz, işyerindeki trend deyimiyle mobbing, yani sizin isteminiz dışı, size uygulanan her türlü fiziksel, ruhsal, bedensel şiddet. İnsanın insana alt egolarını yenememesi sonucu uyguladığı baskı, basınç, tecavüz.

Ülkemizde son dönem o kadar yoğunlaştı ki, şairin deyimiyle, nerden baksan kalleşçe, insanın insana zülm hakkının yaşamın hiçbir alanda, hiçbir yönetim biçiminde geçerli olamayacağı bir yaşamda,

Toplumca ikiyüzlülüğün kol gezdiği günlerden geçiyoruz, Kustirica’nın tecavüz konusunda “abartmayın ” sözüne isyan edenler, tecavüz konusunda aynı duyarlılığı gösteremiyor. Oysa tecavüz her gün bu ülkenin bir gazetesinde 8 sütüna manşet oluyor.

Kamu görevlisi de içinde olan bir grup bir kız çocuğuna tecavüz ediyor ve kızın kendi rızası olduğu söylenerek, insan kendisine babası yaşında birden fazla adamın adamın tecavüzüne nasıl rıza gösterir anlamam ama demek ki gösteriyor, hafifletici neden sayılıp, kolayca dışarı çıkabiliyorlar,

Aksaray Sultanhanında 8 yaşındaki bir kız çocuğu tecavüze uğruyor ama kendisine bunu yapanlar bölgenin tanınmış eşrafından olduğu için olay geçiştirilebiliyor. Yakında Ülkemizde tecavüz diye bir suç kalmayacak, aklım almıyor, beynim yerinden fırlayacakmış gibi geliyor

Tecavüz rezil bir duygudur, sonrasında insanı bitirir, ömür boyu kendinizi, özgüvensiz, eksik, sevgiye layık olmayan biri gibi hissedersiniz, bu duygu sizi yer bitirir. Yaşamınızda asla kolayca güvenmezsiniz, dokunma duygunuz gelişmez, sevme duygunuz doyumsuz olur, birgün kullanılıp atılacağınız hissinden asla kurtulamazsınız. Ömrünüzü alt üst eder, birilerinin 3 kuruş bile etmeyen heyecanları, sizin tüm yaşamınızın kurgularını değiştirir ve pardon ama buna kimsenin hakkı yoktur. Tecavüz eden insanın sokakta rastgele dolaşma lüksü yoktur. Bunun ağır bedeli olmalıdır, olmalıdır ki, kimseler yeniden yapmaya cesaret edemesin. Demokrasi herşeyi hoş karşılamak anlamına da gelmemelidir. Eğer kızımı okula gönderirken, hangi noktadan bir sapık çıkabilir gibi manyakça histeri krizleri yaşıyorsam birileri buna dur demelidir. Bu benim insanca yaşama hakkımdır. Tecavüz tecavüzdür, illa anlamak için yaşamak gerekmez. Kadın olmak da gerekmez. Bugün ülkemizde erkek çocuklarına da uygulanan tecavüzler olabilmekte ama toplumsal baskı ve öğretiler nedeniyle ortaya çıkmamaktadır.

Geldiğimiz noktada, her bireye, her tür STK ya, her partiye ciddi bir görev düşmektedir. Eylem biçimi ne olursa olsun, kaç çeşit olursa olsun, her türlü taciz, tecavüz, mobbinge karşı dur demek, bunu yapamadığımız noktada insan kalabileceğimize inanmıyorum. Her türlü istismara son. Birilerinin duygularımızı kendi zevkleri için ki bu da bir tecavüzdür son. Ben insanım, insanca yaşam hakkım var.

Tecavüz benim sayfalarca yazabileceğim bir konu ama şimdilik bu kadar, 28 ekimde nükleer eylemcilerine verilen mahkemede görüşmek üzere.