6 Şubat’ta meydana gelen Kahramanmaraş merkezli 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremler, yaklaşık 13,5 milyon kişiyi etkiledi. Milyonlarca kişinin evsiz kalmasına neden olan yıkımlar, yetersiz kalan çadır ve temel ihtiyaç yardımlarıyla çok sayıda depremzedenin zor yaşam koşullarıyla karşı karşıya kalmasına neden oldu. Öte yandan afet sonrası yapılan araştırmalar, depremin kadınlar ve birçok azınlık grubu üzerinde daha derin etkileri olduğunu ortaya koydu.
Ataerkil toplum yapısının etkisiyle, çocuklar, yaşlılar ve engelliler gibi grupların bakım sorumluluğu yine çoğunlukla kadınlara atfedildi. Bunun yanı sıra beslenme, barınma alanlarının ve çamaşırların hijyeni, yardımların dağıtımı gibi birçok sorumluluk ağırlıklı olarak halihazırda depremzede olan kadınlara düştü.
Kadınlar, ped gibi zaruri ihtiyaçlarının marjinalleştirilmesine de tanık oldu. Seyyar tuvalet ve banyo sayılarının yetersiz olduğu, çadırda konaklayan nüfusun 20’ye yaklaştığı ve güvenlik görevlilerinin yetersiz olduğu bazı çadırkentlerdeki kadınlar, hem kendileri hem de çocuklarına ilişkin güvenlik tehlikesi yaşadığını, tacize uğradığını veya uğramaktan korktuğunu dile getirdi.
Yeşil Gazete olarak bu sorunları ve çözüm önerilerini ilk elden tanık olan insanlardan dinledik. Afet için Feminist Dayanışma ekibinde gönüllü olarak görev alarak Adıyaman’da devlet yardımlarının ulaşmadığı bölgelerde kurulan çadırkentlere destek veren bağımsız feministler Yonca Cingöz ve Elmas Yılan, afet bölgesinde kadın olmayı anlattı:
