26 yaşında. İskoçyalı. Sanatçı.
Kendisini tanıyanlar, ya da bu yazı vesilesiyle adını duyup yaptıklarını izleyecek olanlar Macaskill için “sanatçı” tanımlamasına karşı çıkabilir, muhtemeldir.
Bu noktada iki ihtimal var. Ya “sanat nedir, ne değildir?” minvalinde bir tartışmaya girer ve tüm kozlarımızı koyarız masaya, ya da ben işin kolayına kaçıp “Abi, beni heyecanlandıran, ruhumu cinsi ve doğrultusu ne olursa olsun bi’ takım duygulara doğru savuran, estetik algımı gıdıklayan şeye sanat diyorum; bunu icra edene de sanatçı” der geçerim.
Gecenin bu saatinde başka bir dehşetengiz sanatçı topluluğu olarak gördüğüm Sigur Ros’un dostça tokatlayarak huzurla gülümseten kuzey şarkıları eşliğinde klavye başında oturuyor ve bu yazıyı yazıyorsam, ikinci olasılığı seçmişliğimdendir.
Başa dönelim.
Danny Macaskill, nam-ı diğer “Danny Megaskill” bir bisikletçi. 12 yıldır bisiklet tepesinde ve Türkçe’ye “düşmeden binmece” ya da olarak çevrilebilecek “trials bike” yapıyor. Bisikletin özgürlüğün dışa vurumunun en güzel nesnelerinden olduğu zaten bariz de, düşmeden binmecede bu durum daha da bi’ ayyuka çıkıyor sanki. Danny Macaskill de bu düşmeden binicilerin en bilinenlerinden; hem de ününü de gerçekten hak edenlerden.
Gerçek anlamda ünlü olması yukarıdaki videosundan sonra gerçekleşti. Youtube’da 30 milyona yakın izlenme sayısına sahip bu kısa klibin Danny’nin ev arkadaşı tarafından çekilmiş olması da ayrı bir ilginç nokta, bence.
İnsanları kendine bu denli hayran bırakan Danny’nin sürüş becerisi kadar söz konusu videonun insana hayatın ta kendisine dair bir şeyler anlatması, en azından hatırlatmasıydı, sanırım.
Bir nevi yol hikayesiydi onunki, internet çağının masalcılığına uygun olarak anlatılan. Doğanın ve özellikle pastoral görüntülerin kullanımındaki (bence) sadelik mesajına ayrıca dikkat çekesim var, bu noktada.
Danny bir bisiklet tamircisinde çalışırken biniyordu bisiklete, yukarıdaki videoyla ünlü olduktan sonra işini bırakıp zamanının tamamını bisiklet tepesinde geçirmeye başladı.
Hayatının büyük bölümünü ayakları üstünde değil de bisiklet tepesinde geçirmeyen birisinden beklenemez zaten tahminimce, Danny’nin yapmaya kadir oldukları.
Danny’nin fizik kurallarını zorlamak da değil, kafasına göre eğip büktüğünü söylemeye gerek yok sanırım. Hala da büyük bir beğeni ve estetik bir zevkle izlediğim Jackie Chan filmlerindeki o şahane dövüş sahnelerine benzetiyorum ben bazen, videolarında izlediklerimi. Bu filmlerde de kahramanımız Jackie Chan etrafındaki her objeyi ve aralarındaki her türlü ilişkiyi müthiş bir kareografi ve haylaz bir mizahla kullanırdı. Masaya vurur, bilmemne düşer, bi’ şeyler havalanır falan…
Danny Macaskill bu süreçte bir çok kısa video çekti, Volkswagen’in reklam filminde oynadı hatta. Yine düşmeden sürmece yaptığı iki video ise ününü katladı, yeteneğinin eşsiz olduğunun bir nevi kanıtı oldu.
Sözü fazla uzattığımızı da düşündüğümden, bu iki enfes videoyu da paylaşarak bitireyim diyorum bu yazıyı.
Ama dur, şunu da yazmazsam rahat etmeyecek içim: “Emin değilim Danny. Varlığın ve yaptıkların, hayatının en azından bir kısmında bisiklet üzerinde fazlasıyla mesai geçirmiş biri olan beni ‘kalk ve pedalla!’ diye dürtüklüyor mu yoksa bir nevi ‘abi yapılmışı var işte, üzerine ne konabilir ki?’ diyerek bisikletten soğutuyor mu, emin olamıyorum bir türlü.
Müthiş bir yol hikayesi daha
Sanayi Devrimi’ni hiç böyle düşünmemiştim, ki adam haklı sanırım
Bu defa gerçekten son: “Adam düşmesini biliyor abi!”
