By Her bir bireyin özgürce ve özgün haliyle varolabildiği , yargılamaların uzağında renk renk yaratımlarla çağlayan, halden hale geçerken birbirini kollayan; duyulduğum, görüldüğüm, gözetildiğim, gönül gözü açık ve içinde rahat edemediğim duygularla savrulurken dingin eliyle dokunup bana güven veren bir topluluktu hayaline düştüğüm.
Hayale düştüm, yola düştüm ve tepelerin ardında bir ev gördüm.
Yola düştüm, tepelerin ardında bir ev gördüm.
Evde ışıl ışıl bir topluluk karşıladı beni, sonradan anladım ki meğer onlar da benzer hayallerin, niyetlerin peşine takılıp gelmişler buraya. Hemen kucaklaştık, derin nefesler aldık ve yavaşladık; kimlikleri, yargıları geride bırakıp birbirimize özgür bir alan açtık, özden gelen sohbetler için oturduk bir çembere. Çemberde herkes kendi gerçeğini dillendirdi. Dilleştik, dinledik, halleştik.
Her birinin andaki, gerçek hali bir diğerine ayna oldu.
Topluluk olarak, birbirimize ve kendimize olan anlayışımızı derinleştirmek için kültürlerimizi, hikâyelerimizi ve yaşadığımız zorlukları birbirimizle paylaştık. Ortak yanlarımızı keşfedip ve farklılıklarımızı kutladık.
Birbirimizden öğrenmek için toplaştık ve şu soruların cevaplarını araştırdık: neler işe yarıyor, nerede hatalar yaptık ve nerede desteğe ihtiyacımız var?
“Kendi sorumluluğumu yüzde yüz sahiplendiğimde yaşam neye benzer? Kullandığım dil beni nasıl dönüştürür?” sorularını araştırıp deneyimledik. “Ben” dili kullanmanın gücüne ve şifasına karıştık. Güldük, ağladık, Anadolu’nun bilge toprağına sarıldık, sarmalandık.
Peki nerdeydi bu topluluk ?
Aslında her 3 yazımda da bahsettiğim niyetleri gönül gözüyle paylaşan, şefkatli iletişimin olduğu her yerde!
Benim önüme bu topluluk Bayramiç, Yeniköy Ekolojik Çiftliği’nde çıktı.
Yeniköy ile ilgili detaylara buradan ulaşabilirsiniz:
https://www.facebook.com/bayramic.yenikoy
http://www.bayramicyenikoy.com/
Bu topluluğun oluşması için alan açan şey neydi?
İşte o alanı da Anadolu Jam açtı ve topluluk olma yolunda o alanı bizler için cesurca tuttu.
Anadolu Jam ile ilgili detaylara buradan ulaşabilirsiniz:
Kıssadan hisse; kendi halinde ilmekler içlerinde yanan çağrıya kulak verip bir hayalin peşinde yollara düştüler. Bir yaz günü Kaz Dağları’nda çeşit çeşit ilmek birbirine karıştı; candan cana köprüler attı ve Anadolu’nun ruhundan beslenen bir kilim dokundu. Kilim her bir canın, ilmeğin yansımasıydı. İşte o kilim canlandı , dile geldi ve yaşayan bir topluluk oldu. Anadolu Jam’de dokunan o renk renk topluluk memleketin dört bir yanında halen yaşıyor, hatta yepyeni ilmekler de kilime karışmaya devam ediyor. Kırlangıçlar uçuyor, topluluk büyüyor.
Gelin sizinle de bir olalım, ışıl ışıl niyetlerle dilleşelim, halleşelim, aydınlanırken aydınlatalım !
Emel Meriç
Comments