Gazeteler İstanbul – İzmir otoyolunun inşaatının başlamasını sevinçle karşılamışlar. Sanki sözleşmişler gibi hem yandaş, hem muhalif gazetelerin manşetlerinde aynı müjde :
“İzmir’den – İstanbul’a 3.5 saatte” gelinecekmiş.
İnsana sorarlar : acelen ne, nereye yetişiyorsun?
İnsanlık yüzyıllarca kağnı hızıyla hareket etti. Sonra buharlı makineleri devreye soktu ve hızlanarak sonunda ışık hızına çıkmayı başardı. Şimdilik bundan ötesine geçme imkanı bulamadı.
Sadece ulaşımda değil, hız yaşamın her alanında belirleyici bir önem kazandı. Daha hızlı üretim, daha hızlı yemek, daha hızlı seks.. Hepsi sadece daha fazla tüketmek için. Daha hızlı yaşayıp, daha çok tüketmenin mutluluğun sırrı olduğunu öğrettiler hepimize.
Bu yüzden hızlı çalıştık, çok çalıştık, vaktinden önce yaşlandık.
Gereğinden çok yedik, gereğinden hızlı yedik şimdi aynı hızla zayıflamaya çabalıyoruz.
Hızlı aşklar yaşadık, hızla ayrıldık .. hüzünlenmeye bile vakit bulamadık.
Gözümüzün önünde hızla büyüdü çocuklarımız, sevmeye, dokunmaya fırsat bulamadık.
Biz öldürmezsek onlar bizi öldürecek dediler,hızla öldürdük birbirimizi.
Hızla tükettik, hızla yok ettik, hızla kirlettik.
Şimdi ihalesi yapılan otoyol İstanbul- İzmir yolculuğunu 11 satten 3.5 saate indirecekmiş.
Hızla süreceğiz arabalarımızı, başka arabaları sollayarak.
Hızla ardımızda bırakacağız köyleri ve kasabaları buralarda yaşayan insanların hikayelerini merak etmeden.
Hızla geçeceğiz uzayıp giden yollardan.. hızla geçeceğiz derelerin değiştirilen yataklarından, tarla farelerinin bozulan yuvalarından, göçmen kuşların kurutulan sulak alanlarından.
Hızla gideceğiz etrafımıza bakma, doğanın sesini dinleme, toprağın kokusunu duyma fırsatı bulmadan, gündüzleri bulutlara bakıp hayal kurmadan, geceleri kayan yıldızlara bakıp dilek tutmadan.
Ulaştırma Bakanımız da otoyol ve köprü inşaatının açılış töreninde mutad gülümsemesiyle buyurmuşlar “ bu devirde zaman paradır “ .
Doğrudur Sayın Bakan , ama sizin de aklınızın bir köşesinde tutmanız gereken bir şey var : para herşey değildir.
