Bu Yerde Yatan Devletin Gözünde Hayvandır

Roda Uyanık

Önüne gelene tükürmekten tükenir mi insan?
Tükendim…
On üç yaşında bir Kürt kızı, havan topuyla parçalanmış. Bağırsakları dışarı çıkmış. Annesi ince bağırsağı mı kalın bağırsa mı bilinmez eteğinde toplamış. Dalağını da amcası çam ağacının dallarından birinde bulmuş. Gözyaşları perde olmuş ya gözlerine, anlamakta zorlanmışlar bu hangi organ diye. Sonra Ceylan Önkol’un dayısı, yerde yatan parçalanmış bedeni gösterip aynen şöyle demiş: ‘Bu yerde yatan devletin gözünde hayvandır.’

Bu son cümleden sonra irkildiniz değil mi? Polisiye-gerilim türündeki bir romandan alıntı yapmadığımı anladınız. Dayısı ne kadar da acı bir şekilde özetliyordu aslında her şeyi. Bir Kürt kızı askerin silahıyla öldürülmüş. Bu kadar basit bile değil. Havan topuyla parçalanmış! Ama kimse sesini çıkarmamış. Askeri suçlayacak değiller ya küçük bir Kürt çocuğu için!
Adım gibi, imanım gibi, kitabım gibi çok iyi biliyorum ki havan topuyla parçalanan, Ceylan Önkol’un dayısının dediği gibi gerçekten bir ceylan olsaydı ana haber bültenleri acı haber olarak flaş haber olarak geçerlerdi alttan. ‘Talihsiz ceylan yavrusu yanlış ateşlenen silahın kurbanı oldu.’
İçi acırdı izleyenlerin, ah yavru ceylan diyerek gözyaşı bile dökerdi dizi manyağı olmuş duygusal hatuncuklar. Hayvan hakları savunucuları Türkiye’yi yasa boğardı;  bir enik, bir ceylan yavrusu, bu vahşete nasıl maruz kalır diye.

Yıllarca bağırıp durdu siyasetçiler ‘bu Kürt sorunu değil Terör sorunudur’ diye. Öyle bağırdılar ki dilleri yere yapıştı, burunları arşa kadar uzadı. Şimdi hangi kendine güvenen kişi bu bir terör sorunudur diyebilir. Her Kürt teröristtir ya da her Kürt terörist değildir diye fikir beyan eden insancıklar Ceylan Önkol’dan sonra ne diyecekler? Hangi yüzle çıkıp bu bir terör sorunudur diyecekler? Ceylan Önkol bir Kürt kızıydı. Öldürüldü… Ceylan Önkol bir çocuktu annesinden makarna yapmasını isteyen. Bilirkişilerin dediği gibi o bir terörist değildi öldürülürken. O bir DTP’li değildi öldürülürken. O bir korucu değildi. O bir terör(!) örgütü üyesi de değildi. O bir çocuktu. O bir Kürt çocuğuydu. Bu yetmez mi öldürülmesine? Bu yetmez mi parçalanmış bedeni karşısında sessiz kalınmasına?

Ve yıllardır aynı soruyla Kürtlerin başının eti yendi. Kürtler ne ister diye. Eşitiz zaten diye. Canınız sıkılıyor da baş kaldırıyorsunuz diye. Ceylan Önkol’un, o geride kalan aceleyle çekilmiş tek vesikalık fotoğrafı ile parçalanmış o küçük bedeni karşısında sessiz kalan herkes!
O herkes azıcık da olsa anlamış olsa! Bu sorunun bir terör sorunu olmadığını… Bu vahşet karşısında sessiz kalınmasının sadece Kürtlük ile alakalı olduğunu… Ve en başta Kürtlerin yaşama haklarını koruyabilmek adına Barış istediğini, ayaklandığını…

Ne kadar acı! Bu vahşetin bile Türkiye’ye bir şey anlatamamış olması!
1 Münevver Karabulut etmez Ceylan Önkol ile birlikte katledilen 356 Kürt çocuğu…