By 
Bu sadece bir çevre felaketi değil, aynı zamanda gelir için suya güvenen yerliler üzerinde de büyük bir olumsuz etki yaratıyor.
Bir hidroelektrik santral için rezervuar görevi gören ve UNESCO tarafından uluslararası öneme sahip sulak alan olarak kabul edilen 13.500 hektarlık Suchitlán Gölü‘nün yeşil sularında soda şişeleri, ilaç kapları, eski sandaletler ve her türlü plastik malzeme yüzüyor.
Ülkenin en büyük tatlı su kütlesi olan bu devasa yapay gölün balıkçıları, kirliliğin balıkları tilapia veya guapotesleri, onları yakalamak için ağlarını atamayacakları derin sulara ittiğini söylüyor.
‘Şimdiye dek görülmemiş boyutta kirlilik’
AFP‘ye konuşan balıkçı Luis Peñate, “İki aydan fazla bir süredir balık tutamıyoruz” dedi. Peñate, artık başka bir balıkçıya ait bir teknede göl gezintisi yapmak isteyen turistleri gezdiriyor.
Gölden gelen görüntülerde ördekler çöpün içinden geçtiği, küçük kaplumbağaların güneşlenmek için yüzen şişelere tırmandığı ve diğer hayvanların kirli sudan içtiği görülüyor.
San Salvador’un yaklaşık 100 km kuzeyindeki Chalatenango bölümündeki Potonico kasabasının belediye başkanı Jacinto Tobar, bunun daha önce hiç görmedikleri kadar büyük bir kirlilik olduğunu belirtti: “Fauna ve flora çok acı çekiyor. Turistlerse her geçen gün azalıyor.”
Tobar’a göre balıkçılar, gölde yaşayan ve göçmen kuşlar olarak geldikten sonra bölgede kalan tahmini 1,5 milyon kara karabatakla da rekabet etmek zorunda.
Yaklaşık 2.500 nüfuslu Potonico, gölü çevreleyen yaklaşık 15 kasabanın en çok etkilenen belediyesi.
Günde 1.200 ton atık nehirlere dökülüyor
Suchitlán rezervuarını yöneten devlete ait “Comisión Ejecutiva Hidroeléctrica del Río Lempa”, gölü elle temizleyen düzinelerce işçiyi görevlendirmesine ve komşu ilçelerden destek gelmesine rağmen çalışmalarda halen bir başarı sağlanabilmiş değil.
Ülkenin Çevre Bakanı Fernando López, Salvador’da günde 4.200 ton atık üretildiğini ve bunun 1.200 tonunun ülke genelinde nehirlere, plajlara veya sokaklara döküldüğünü söyledi.
“Çevremize sahip çıkmazsak, sokaklarımızı, nehirlerimizi, göllerimizi, ormanlarımızı, sahillerimizi kirletirsek gelecekten ne bekleyebiliriz?” diye soran Salvador Devlet Başkanı Nayib Bukele ise bu hafta ulusal “Sıfır Çöp” kampanyası başlattı.
Guatemala’dan Honduras kıyılarına
Orta Amerika’nın Karayip kıyılarındaki en kötü plastik kirliliği kaynaklarından biri, Honduras‘taki Omoa bölgesinin sahillerinde bulunuyor.
Tegucigalpa‘nın yaklaşık 200 km kuzeyindeki bu bölgenin sahili, bol bitki örtüsü ve palmiye ağaçlarına ev sahipliği yapıyor ancak kumsallar her türlü kap, şırınga ve diğer atıklardan oluşan kalın bir plastik örtü ile kaplı.
Bölgede yaşayan 76 yaşındaki Cándido Flores, “Bu çöp Guatemala tarafından Motagua Nehri‘nden geliyor, onu durduramadılar” diye yakınıyor: “Nehir yükseldikçe geri geliyor.”
Yerel yetkililer ve aktivistlere göre de Motagua Nehri’nin Guatemala’dan taşıdığı tonlarca atık, Honduras Karayipleri’nde yüzen “çöp adaları” yaratıyor. Konu, iki ülke arasında zaman zaman alevlenen gerginliklere yol açıyor.
Hollandalı sivil toplum kuruluşu The Ocean Cleanup da, her yıl Motagua’nın bir kolu olan Las Vacas nehri üzerinden, çoğu da Guatemala başkentinin çöplüklerinden gelen yaklaşık 20.000 ton plastik atığın geçtiği konusunda uyarıyor.
Uzmanlar, plastik atıkları tutmak ve göllere ve denize ulaşmasını önlemek için stratejik noktalara bariyerler yerleştirilmesini öneriyor.
El Salvador Uygun Teknoloji Merkezi (CESTA) başkanı Ricardo Navarro, plastik atıkların temizlenmesinin en önemli öncelikleri olduğunu belirtirken, atıkların sadece %30’unun yüzeyde kaldığını, geri kalanının ise suların derinliklerine battığını kaydetti.
Birleşmiş Milletler Çevre Programı (UNEP) tarafından hazırlanan bir rapora göre, her yıl okyanuslara 11 milyon metrik ton plastik giriyor. Örgüt, bu rakamın önümüzdeki 20 yıl içinde üç katına çıkabileceği konusunda uyarmıştı.
Comments