By Fotoğraflarda görüyoruz onları… Acıya, korkuya, ölüme, hasrete, açlığa, susuzluğa, soğuğa, kanlı, yıkık sokaklara şahit, bedenlerine büyük gelen yorgun bakışlarını… Bilinmezliğe yürür birbirine yetişemeyen minik adımları. Ailelerinden biri ya da bir yakınları yanlarındaysa, sıkıca bağlanır ona hayata tutunur gibi avuçları. Diğerinde ya arkalarında bırakamadıkları bir eşya, bir yastık mesela, küçük bir çuval, battaniye, oyuncak, hayalini kurdukları yeni hayatlarına savaştan kaçırdıkları… Taşıdıkları yük ağır gelir de belli eder halleri çocuk olduklarını. Ele verir gözlerinden belli belirsiz geçen ışıktaki umut ve çocuk olmalarındandır toza bulanmış minik elleri ile soluklandıkları yerlerde oyun kurmaları.
Fotoğraf:Deniz Pirinçciler
İçinden facia, mülteci, bot, dram geçen haberlerden biliyoruz onları… Elimiz titreyerek tıklıyoruz son dakika diye önümüze düşen, Ege’nin soğuk sularına karışan sonlarını. Rakamlar açıklar mı savaştan kaçıp denizde boğulan, insanlığın kaçta kaçı? Kıyıya vuran küçük bedenlerin sessiz çığlığı yayılıyor kıyılardan dünyaya, simge oluyor da yaşananlara, yetmiyor durdurmaya. Çaresizlik ve öfke vuruyor kıyılarımıza.
Fotoğraf :Deniz Pirinçciler
Küçük bir kızın saç örgüsü kesiliyor sonra, pembe tokası ile ucunda… Kalmalı doğduğu topraklar gibi kıyının bu tarafında… Ağırlık yapmasın diye o küçük kıza, olur da bindiği bot batarsa… Canları turuncu yeleklerine emanet, bir de uzun pazarlıklarla ulaşılan, taşıyabileceğinden çok daha fazlasını yük (!) olacakları o basit, yamalı, ilk kez binecekleri lastik bota. İnsanlığın en vahşi öyküsünün tam ortasında, doğup büyüyemedikleri topraklardan çok uzakta, uyku vaktini beklerler kuytularda. Karanlık çökünce, hayaller fora dört bir yanı denizlerle çevrili umuda…
Fotoğraf : DHA
Sokaklarda rastlıyoruz onlara… Kaldırımlarda. Daha güvenli olur diye muhtemel, o lastik botun ortasına oturtulmadan önceki karşılaşmalarımızda. Kayboluyor yüzlerinde hikayelerini ve bekleyişlerini taşıyan izler, yanlarından geçip gittikçe hızla… Sıradanlaşıyor, görünmüyor telaşlı kalabalığımızda. Belki de bir yerlerde tesadüf etmiş, gülümsemiş, sohbet etmiş ya da hiç fark etmemişizdir. Kanıksadığımızdan, hatta önümüze çıkıp hatırlattıklarından sanki onlar sorumluymuş gibi kızıp uzaklaştığımızdan teğet geçmişizdir. Hatırlarız o son dakika haberini içimiz titreyerek açıp, denizin ortasında savaştan barışa taşıyacağına inanarak bindikleri botun devrilişini izlemeye dayanamayınca. Bir şey yapamamanın huzursuzluğuyla.
İzmir’de Karşı Bisiklet adlı grup da her gün Konak’da, Basmane’de, artık her yerde rastladıkları mültecilere teğet geçmek değil, durup umuda yolculuklarına iz bırakmak ve barışı çağırmak niyetiyle işte tam da bu noktadan çıktı yola… Başına # koyup, Mülteci Çocuklar İçin Örüyoruz dediler bu niyetin adına… “Çevre kirliliğine, nükleere, savaşa, ırkçılığa, trafiğe, orman ve kültür talanına KARŞI BİSİKLET !” olagelmişti mottoları birlikte pedal çevirmeye başladıklarından bu yana.
Çocukları ısıtmaya iki yün yetiyorsa…
Gruptan Gamze Sürücü‘nün anneannesinin, iki yaşındaki torunu Ekin’e, kazak örmek için iki yün istemesiyle doğdu kampanya. Madem ki iki yün ve biraz emekle bir çocuk ısınabiliyordu, mülteci çocuklar için de yapılabilirdi bu soğuk havada. “Mülteci halklarının acil ihtiyaçları dışında ortak bir duygu yaratmak, barışa ve kardeşliğe olan inancımızı çoğaltmak,bu soğuk kış günlerinde çocukların yüzünü biraz güldürmek, içlerini biraz olsun ısıtmak için kazak, yelek, bere, eldiven gibi kışlık giyecekler örüyoruz” çağrısı kulaktan kulağa yayıldı, büyüdü dayanışma…
Önce Karşı Bisiklet grubu ve yakınları örmeye başladı. Mülteci çocuklar için örüyoruz kampanyasını duyan, savaşa karşı barışı haykırmanın imeceyle üretime dönüşmüş haline kendi imkanınca bir ilmek attı. Örgü bilmeyen ya da zamanı olmayanlar yün, şiş aldı. Annesine, teyzesine, anneannesine, örebilen komşusuna, evde olan tanıdıklarına götürüp, onları giyecek çocukların hikayesini de anlattı. Balıkesir Üniversitesi’nden bir grup öğrenci harçlıklarını yolladı. Minik minik, rengarenk, sevgiyle örülmüş kazaklar, bereler, atkılar böyle ortaya çıktı.
Yeni yıla birlikte girdiler
Kısa sürede iki çuval örgü giysi toplandı. İzmir’de mültecilerin sorunları ve ihtiyaçlarıyla ilgilenen Halkların Köprüsü Derneği ile işbirliği halinde süren kampanyanın ilk paylaşımı yılın son günü yapıldı. “O çocuklar çıplak ayaklarıyla yürüdükçe biz üşüdük. Yalnızca onların küçük bedenlerini değil, ötekileştirmeyle, vurdumduymazlıkla üşümüş insanlığımızı da ısıtmaya ihtiyaç duyduk. Onlar için ayırdığımız zaman ve emeğimizle düşünüldüklerini hissettirmek, ördüğümüz giysilerle ellerimizin sıcaklığını taşımak istedik.” diyen Gamze Sürücü gibi bu paylaşıma ortak olmak isteyen Karşı Bisiklet, Halkların Köprüsü Derneği, Siyah Pembe Üçgen Derneği ve üniversite öğrencilerinden oluşan bir grup, yeni yıla mülteci çocukların sıcak gülümsemeleriyle girdi.
Barışa ilmek atmak için örüyorlar
İki yıl önce “Gel savaşın tekerine çomak sokalım” sloganı ile İzmir’den Hatay’a barış için bisiklet turu düzenleyen, geçen yıl Suruç’daki mülteci çocuklar için giysi yardımı toplayan Karşı Bisiklet, herkesi mülteci çocuklar için, sevgi ve barışla, savaşa karşı bir ilmek atmaya çağırıyor. “Toprağın üzerine çizilen sınırlar, acıların hayatlarımıza karışmasına engel değildir. Savaşların en büyük mağduru olan çocuklar sokakta, insani şartlardan uzak dört duvar aralarında açken, üşürken ve hayalleri ellerinden alınmışken, herkesin yaşananların bir parçası olduğunu fark edip sorumluluk alması gerekir. ” diyen grubun amacı, giysi ihtiyacını karşılamaktan öte, bu bakışı yakalayıp kalıcı çözümler için mücadelenin çoğalması.
Ben ne yapabilirim?
Sadece iki şiş ve iki yumak yünle dahil olabilirsiniz Mülteci Çocuklar İçin Örüyoruz dayanışmasına. Örgü bilmiyorsanız ya da zamanınız yoksa yün alıp gruba gönderebilir, toplanan yünleri örebilen tanıdıklarınıza ulaştırabilir ya da onlara hikayeyi anlatarak çocuklar için örmelerini isteyebilirsiniz. Kampanyayı çevrenizde duyurabilir, sosyal medyada paylaşabilir, kadın dernekleriyle, topluluklarla iletişimi sağlayarak dayanışmayı çoğaltabilirsiniz. Şimdiye dek toplanan örgülerin hepsi çocuklara ulaştı. Ķış daha yeni başlıyor ve daha çok örgüye, yüne ihtiyaç var. Dahası savaştan kaçan çocuklarla sevgi, emek, dayanışma, barış, umut renginde küçük anlar paylaşmaya… Gözlerinin içine bakıp hayatlarına dokundukça, belki bir kazakla ya da sadece sarılarak, ruhumuzun da onlarla birlikte ısınmasına…
#Mülteciçocuklariçinörüyoruz projesine dair gelişmeler ve duyurular
facebook.com/karsibisiklet hesabı üzerinden paylaşılıyor.
Örgüleri ve yünleri bırakmak, postalamak için adresler
CİNATI KAFE: 1469. Sk. No: 3 Alsancak/İzmir
KIRMIZI KAFE: Kıbrıs Şehitleri Cad. 1448 sokak No:7 Alsancak/İzmir
Detaylı bilgi ve iletişim için [email protected]
Ayrıca Halkların Köprüsü Derneği mültecilerin giysi, eşya, erzak, ilaç gibi ihtiyaçları için malzeme toplanmaya ve dağıtmaya devam ediyor.
http://www.halklarinkoprusu.org
Haber: Güneş Dermenci
(Yeşil Gazete)
Comments