Yerimiz rahat içimiz huzur dolu olsun…
Sanatla ve barışla kalalım..
YANSIMA
(ot-uz)
Yerim dardı
zamanım da
İfade etmenin zorluğu
zorunluluğu sarıyordu.
Otuzun uz’undaydım.
O uz ki şaşkın
O gelmişlik ki uzak
O uzak ki gelmiş
O gariplik ki aşinaydım.
Zaman her zamanki gibi gizemiyle
yazdırıyordu bana
Kendime yabancıydım
O yabancılıktı yaşatan
yazın’dıran beni
Yerim dardı
Yerim bitiyordu
Yerim tutulmuştu
O trençkotu kaldırıp
yerimi almak için
korkuyor muydum,
sabırsızlanıyor muydum,
kim bilir?
22:20 5/10/2003
İstanbul – Beyoğlu Yeşilçam Sk.
*
Yerim daha da dardı oysa şimdi
Üstelik çoğalıyordum
Zamanım da dar fevkalade
Sendeki zaman kimde varmış be oğlum?
Bir yansıma daha geçse üstünden
daha da dar
daha da zor
bir dinozor
oysa vuslat ki mutlak
alık bir bakış
soğuk ve katı bir mor…
Yetemiyor insana
yetirdiği,
yitirdiği ile kalıyor.
sabırsızlıktan birazcık mezun olsam da
(ya da öyle avutarak kendimi)
yeni yerime yerleşirken
korkuyordum
Ama merak… merak yok mu o merak?
otuza çok uzak
iken bile
ince ince
yokluyordu…
yaklaşık 13 yıl sonra
istanbul üsküdar
