Her toplumun asıl suçluları, günahkârları, ahlaksızları ve zalimleri sürekli mutluluk kahkahası atanlardır.
Onlar her akşam mutluluklarını televizyondan yüzümüze sürekli kusarlar. Kustukları için mutlu olurlar, mutlu oldukları için de kusarlar.
Bu kusmuktan pay alma oranını tartışmak ise kusmuğun hep yüzümüzde kalacağı anlamına gelir.
Taşımaktan utanmadığımız bir yüz’ün ilk koşulu ise kusmuksuz bir yüz sahibi olmaktır.
Böylece önce kendi yüzümüzü kendimiz için bakılabilir kılar, kendi yüzümüzle baş başa kalmaktan hoşnut kalır, sonra bir başkasıyla yüz yüze gelecek bir adım atarız.
…
Çünkü:
Kusmuk ya vardır ya da yoktur; üçüncü bir seçenek mevcut değildir.