Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Sizden özür diliyorum, çocuklar. Biliyorum, özür dilemek ne yaşananları ne de geleceği değiştirir. Elimden geleni yapıyorum aslında, bir sürü insan yapıyor. Yetmiyor. Bir de özür diliyorum.
Bir havan mermisiyle parçalanmadan önce Ceylan’ı tanımıyordum. Yaşadığından haberim bile yoktu. Evet, elbette orada bir köy vardı uzakta ama o köy bizim filan değildi. Kimsenin değildi. Ceylan’ındı. Bir havan mermisiyle parçalandı Ceylan, sonra annesinin eteğine toplandı. Şimdi bütün köyler Ceylan’ın olsa ne olur? Bir şey olacağı yok; Ceylan öldüğüyle, annesi kızını eteğine topladığıyla kaldı. Ben, o günden beridir, Ceylan’ın alnıma saplanmış bakışlarını taşıyorum boynuz gibi.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
13 yaşındayken, yaşadığı kentte 26 kişinin tecavüzüne uğrayıp bir de neredeyse suçlu bulunmadan önce tanımıyordum N.Ç.’yi. Yaşadığından haberim bile yoktu.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Oyuncak sandığı bir nesne patlayıp da öldürmeden önce Behzat’ı tanımıyordum. Yaşadığından haberim bile yoktu.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Kuveyt’in bir yerinde 8 yaşında evlendirilmesi değil de gerdek gecesi ölmesi haber yapılana kadar Rawan’ı tanımıyordum. Yaşadığından haberim bile yoktu.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Pakistan’da kız çocuklarının eğitim haklarını savunduğu için Taliban tarafından vurulmadan önce Malala’yı tanımıyordum. Yaşadığından haberim bile yoktu.
Bugün Dünya Çocuk Hakları günü.
Dünyanın bir yerinde eline silah tutuşturulup savaştırılan, fabrikalarda köle işçi olarak çalıştırılan, bir yerlerde açlıktan kıvranan, it iti kırıyor diye ülkesinden kaçıp mülteci olan, yetişkinlerin çıkarları için beyni yıkanan, tecavüze uğrayan, organ ticareti ya da töre ya da aşağılık başka bir nedenle katledilen milyonlarca çocuğu tek tek tanımıyorum ama yaşadıklarını, oralarda bir yerlerde olduklarını biliyorum. Oğluma her sarıldığımda, onlara da sarılıyorum.
Bu yazı ilk olarak birdolapkitap.com/ da yayınlanmıştır.
Yıldıray Karakıya