1965 yılında henüz 18 yaşında iken Eurovision şarkı yarışmasında Luxemburg’u temsil etmek üzere seçilen France Gall, müzisyen bir aileden geliyordu. Kendisine önerilen 10 şarkı arasından, yarışmanın alışılmış formatından oldukça farklı bir türde olan “Poupée de Cire, poupée de son” adlı şarkıyı seçen genç şarkıcı, sırası gelip sahne aldığında en iyi performanslarından birini gösterememişti. Şarkısını söyledikten sonra o zamanki erkek arkadaşı ve tecrübeli şarkıcı Claude François’yı aradı. Cloclo ismiyle de bilinen sevgilisi telefonda “Berbattın, üstelik bir de detone oldun” diyerek onu azarladı, fakat gelin görün ki jüri şarkıyı sevmişti ve France Gall birincilik ödülünü kazandı. Genç şarkıcının bu başarısı ve Eurovision sonrası yıldızının parlaması, ilişkisi için pek iyi olmamıştı. Claude François kıskançlıktan çıldırıyordu ve genç sevgilisini terk etti. İlişkileri daha sonra devam etse de 1967 yılında kesinlikle sona erdi.
O yıllarda İngilizce şarkıları Fransızca sözlerle yorumlayarak birkaç aranjman yapan Claude François için, müzik kariyerinin parlak yıllarında olduğu söylenemezdi. Bir yandan da biten ilişkisinin üzüntüsünü yaşıyordu. Bir gün müzik yazarı Jacques Revaux, daha önce beğenmediği ve Mireille Mathieu ve Michel Sardou’nun da reddettiği bir şarkıyı tekrar dinletmeye geldiğinde havuzunda dinleniyordu.
Şarkı bu sefer ilgisini çekmişti. Birkaç akoru değiştirdi ve genç sevgilisiyle olan ayrılığının kalp kırıklığı ile “Comme d’habitude” ün sözlerini kaleme aldı. Türkçeye “Her zaman olduğu gibi” şeklinde tercüme edebileceğimiz “Comme d’habitude”, sonuna gelinen bir ilişkide günlük alışkanlıkların monotonluğuyla aşkın sona ermesini anlatıyor gibi gözükse de aslında Claude François’nın, hayatının aşkı olabilecek kadına özlem dolu bir veda ve özür mesajıydı.
Bir havuzun kenarında hayat bulan ve aynı isimli albümle stüdyo kaydı yapılan “Comme d’habitude”ün hikayesi aslında daha yeni başlıyordu. Birkaç ay sonra Kanadalı şarkıcı Paul Anka bir kayıt için Paris’e gelecek ve taksi ile stüdyoya doğru giderken radyoda “Comme d’habitude”ü dinleyecekti. Aynı gün stüdyoda Jacques Revaux’nun bulunması elbette çok büyük bir şanstı ve Paul Anka prodüktörlerden orijinal şarkı telif haklarının kendilerinde kalması şartı ile “1” dolara, yani sembolik bir ücretle şarkıyı Atlantik‘in öteki yakasında İngilizce sözlerle aranje etme hakkını alacaktı.
Paul Anka Amerika’ya döndükten kısa bir süre sonra bir akşam Florida’da Frank Sinatra ve birkaç “mafioso” ile beraber bir akşam yemeğindeydi ve ünlü şarkıcı ona dönüp “Bu işler artık beni hasta ediyor, işi bırakıyorum” demişti.
Sanatçı, Florida’dan New York’a döndükten sonra bir akşam oturup şarkının melodik yapısını da biraz değiştirerek sözleri Frank Sinatra için uyarladı.
“Sabahın birinde IBM elektrikli daktilomun başına oturdum ve eğer Frank bu şarkıyı yazsaydı ne derdi diye düşündüm. Metaforik olarak “Ve işte şimdi son yakındır” diye başladım. Okuduğum yazılarda herkesin “benim buyum, benim şuyum” dediğini fark etmiştim. “ Ben jenerasyonundaydık” ve Frank bunu anlatmak için kullandığım kişi oldu”
Anka, sabahın beşinde şarkının İngilizce aranjmanını bitirdi ve Frank’i Nevada’da kaldığı Caesar’s Palace otelinden arayıp “Senin için çok özel bir şeyim var” dedi. Tabi ki Paul Anka’nın plak şirketi şarkıyı kendine saklamadığı için ona epeyi bozulmuştu. Frank Sinatra 20 Aralık 1968’de şarkıyı tek seferde kaydettikten kısa bir süre sonra Paul Anka da şarkıyı kaydetti, hatta daha sonraları dört ayrı sanatçı ile düet de yapacaktı.
“Comme d’ habitude” Sinatra’nın “My Way” yorumuyla artık bir klasik olmuştu. Elvis Presley de 70’lerdeki konserlerinde şarkıyı söyledi ve ölümünden kısa bir süre sonra, 1977 Ekim’inde single’ı yayınlandı. Elvis’in yorumu da çok başarılı oldu ve single 1 milyondan fazla kopya sattı.
Comme d’habitude, 570 sanatçı tarafından 10’dan fazla farklı lisanda, 1327 kere değişik versiyonlarda kaydedildi. Bu rakamlarla şarkı şüphesiz erişilmez bir rekora sahip oldu. İspanyolca versiyonu “A Mi Manera” Gypsy Kings ve Julio Iglesias tarafından seslendirildi.
Frank Sinatra’nın imza şarkısı olmasına karşın, Nancy Sinatra babasının şarkıyı “Aşırı benmerkezci” bulduğu için fazla sevmediğini, ancak şarkının “kendisine yapıştığını” söylemiştir.
Nostalgie fr, Claude François: Tout ce qu’il faut savoir sur “Comme d’habitude” 2018
Franceinfo, De “Comme d’habitude” à “My Way”,25.07.2017
Gruel C., Comme d’habitude, L’histoire d’un tube mondial, 09.03.2018
Comme d’habitude, My Way, Claude François, France Galle, Wikipedia
My Way, Songfacts
