ucu bucağı görünmez tarlalar uzanmaktadır önlerinde
“matrix kendine yeni elemanlar üretiyor” der morpheus
cenin halinde bebekler yatmaktadır sıra sıra
24 ocak 2007’de osmanbey’de
agos gazetesinin önünde konuşmaktadır rakel dink
“kardeşlerim” demektedir yüreğinin içinden gelen kederli sesi ile
“Yaşı kaç olursa olsun; 17 veya 27, katil kim olursa olsun, bir zamanlar bebek olduklarını biliyorum.Bir bebekten bir katil yaratan karanlığı sorgulamadan hiçbir şey yapılamaz kardeşlerim…“
işte o zaman
hakkını arayan ve demokrasiyi içine sindirmiş insanlardan oluşmuş bir
toplum olduğumuz zaman
böyle ne idiğü belirsiz ogün samast çocuklarına da kalmaz meydan