Dostlar Gözaltındayken

Yorucu Erzincan seferinin yorgunluğunu atamadan karşımızda yeniden nükleer süreci karşımıza çıkmıştı. 350 imza ile kamuoyuna sunduğumuz imza kampanyası ve NKP Yürütme toplantısı derken tam bir curcunanın içinde bulmuştum kendimi. Ama bu sefer umutluydum.

Değişik siyasi partilerden yapılan basın açıklamaları, EMO’nun basın açıklaması,  NKP’nin kendini düzene koyma çabaları derken nükleer karşıtı hareket bir ivme kazanmaya başlamıştı. Nitekim bugünde Ekoloji Kollektifi’nin başlattığı bir kampanya var. Açıkcası kimin yaptığının şu anda önemi yok. Her hareket anlamlı aslında. Kimin ne yaptığı da çok önemli değil, yapılması anlamlı ve güzel. Kitlelerin bu olaya sahip çıkması, siyasi partilerin sahiplenmesi , her kesimden sesler gelmesi bu noktada önemli.

NKP nin yaptığı siteden tüm süreci başından sonuna izlemek mümkün. NKP Yürütme dün meclisde görüşmelere başladılar. Görüşmeler şu an itibarıyla devam ediyor. Bu da hareketin sürekliliği açısından başka bir önemli nokta ama kanımca 20 yıldır farklı dönemlerde iktidar olmuş partiler daha önce bir şey yapmamışken şimdi ne yaparlar açıkcası kestiremiyorum. Ama en azından deniyoruz. Bu da tabi ki anlamlı ve önemli.

Dün haberi BirGün online’da ilk okuduğumda aklımdaki tek resim helal olsun işte bu nidaları olmuştu. Günlerdir düşündüğüm ama nedense gerçekleşmeyen bir eylemi bir avuç insan yapıyordu.

58 cesur yürek, öncesi bilmediğimden kimler olduğuna takılmamıştım.  Sonuçta kavga arkadaşlarımdı isimleri önemli değildi. Ta ki o fotografa gözüm takılana dek. Ümit oradaydı, Sabahat oradaydı. Erzincan Erzurum Tunceli kavşağında korkmayan ben , korkuyla yüzleşmeye başlıyordum. İbrahim’i aradığımda isimleri bilmiyorum dedi, bilerek Ya da bilmeyerek isim verememişti, vermemişti. Ne Sabahat ne Ümit cebine ulaşamıyordum. Kaç kere aradım, en son aradığım kaçtı, ne zaman sızdım anımsamıyorum. Böylesi bir nedenle gözaltında olmaları komik ve absürddü. Bizler politik nedenlerle gözaltılarını, hapisleri görmüştük ama buna anlam veremedim. Konuştuğum bir çok kişi çıkarlar gözaltından diyorlardı , aldırma. Aldırıyordum, kafam basmıyordu zira. Dostlar gözaltındaydı. İçimde fırtınalar kopuyordu. Zira gözaltı süreçlerinden geçmiş insanlarız ve iyi biliriz bu işleri. Sevdiğim insanların bu nedenle içerde olması haksızlıktı. Biz de orada olmalıydık. Omuz omuza. Elele. Ümit gtalk başlığına en son Almanya kazanır yazmıştı. Ben o satırları gtalkda göremiyordum ve tek kelime ile etim acıyordu. Tabi ki diğer dostlar da anlamlı idi ama nedense paylaşımlarınız arttıkça bazı şeyler farklılaşıyor. O an , anları ne çok sevdiğinizi, ne çok yaşamınızda onlar olmazsa ıssız kalacağınızı görüyorsunuz. Yaşamınızın puzzle’ının onlarla tamamlandığını ve asla onlardan vazgeçemeyeceğinizi. Bu gözaltılar benim kendi payıma dostluklarımı sorgulamama vesile oldu, iyi de oldu :). Çünkü onlarsız cidden eksiğim. Biliyorum ki onlar benim arkadaşım, asla şüphe etmemem lazım. Cesurlar, kocamanlar ve evet harikalar.

Yüreklerine sağlık. Sizi seviyorum. Biliyorum ki biz nükleer savaşı kazanacağız.