101 çocuğa 466 sene

Aslında son dönem yazamadığım evredeydim. Hiçbiryere, hiçbir biçimde yazmamışım. Ceylanı yazamadım, çünkü ne zaman başlasam sözcükler yetmedi, tümceler beni aştı.

Güler Zere ölüyor, beynim uyuşuyor ve susmalara sığınıyorum yetmiyor gücüm diye bağırmak geçerken içimden yazmalar kifayetsiz. Sadece çevreci olmak istemiyorum artık. Ses olmak ve bunca acıya daha fazlasını yapmam lazım, yazmak yetmiyor.

Ve daha birçok şeyi yazamadım ama sorumluluklar ve Mehmet’in mailinin içeriği bunu yazmaya itti beni. Ses ver diyordu inadına

Çocuklar için Adalet Çağrıcılarından Mehmet ATAK bu satırlara başlamadan az evvel bu başlıkla  bir mail atmıştı grubumuza.

5820 lere varan bir sayımız var ve adanada davadan bu sonuç çıkıyor.

Türkiye ‘de, değişik kentlerde taş atan çocuklara verilen cezalar mevcut. Yaşları onbir ile 16 arasında değişiyor. Diyarbakırda, Bursa’da , Adana’da davalar devam ediyor. Buna ilişkin, çocuklar için adalet çağrıcıları ısrarlı mücadelerini sürdürüyor.Her ayın ilk haftası mutlaka bir etkinlik yapılıyor. Ayrıca Meclise gidip içlerinden bir heyet görüşmeler yaptı ve cumhurbaşkanı ile de görüşme talepleri şu ana dek yanıtlanamadı. En son bu hafta cezaevindeki çocukların anneleri meclise çıkıp taleplerini ilettiler ve açıkçası çok iyimser değiller.

Orada bir  yerlerde nedeni ne olursa olsun çocuklar var, hani daha çocuklar, kızım gibi, ceylan gibi.

Mehmet demişki : çocuklar için herkesin yapabileceği birşeyler var

Evet var : örneğin www.cocuklaraadalet.com sitesine girip bir imza verebilirsiniz.

İlk burdan başlayabilirsiniz.

Kendi yaşadığınız yerlerde imza toplayıp kitleleri bilinçlendirebilir sonra çiaç grubundan Mehmet Atak’la iletişime geçebilirsiniz.

Kendi insiyatifinizle eylemler başlatırsınız hatta öyle eylemler olur ki, esefle kıskanırız.

Etkinliklere gelebilirsiniz. Bunun duyurusunu yapabilirsiniz.

Cem Garioğlunun 6.5 yıl ceza alacağı bir sistemde çocukça atılan taş çok ses veriyor bu ülkede ve giderek ruhsuzlaşıyoruz. Duyarsızlaşıyoruz. Bencilleşiyoruz. Faydacı ve hesapçı yaklaşıyoruz. Gülüşlerimiz sahte veya donuk. Sevgisizlik diz boyu. Ama unutmamak lazım, adalet birgün hepimize lazım olacak.

Çocuklar dünyanın neresinde olursa olsun çocuktur. Ve büyümez ölü çocuklar biliriz. Biliriz çocukların dini ve ırkı yoktur. Çocuklar kürt-alevi-çingene doğup doğamayacağını seçemez.

Çocuklar masumdur ve seçme şansları yoktur. Hangimiz taş atmadık bilinmez. Doğudaki çocukların çoğunun bebeği bile yoktur. Düşleri vardır.Bir de bazen kıytırık sopaları ve insan sıcağı gülüşleri. Nerden mi biliyorum ?, 1990 savaşında tam da o bölgede gönüllü çalışan bir mühendisdim.Yokluğu,

yoksulluğu bilirim, soyadları garip olmadığı için tüm suçun onların olduğunu da.

Vee  şimdi diyorum ki , Şanar belki bişeyler yapar, Mehmet  O’na da ses ver demişti : çocuklar için herkesin yapabileceği birşeyler var.

Umuda giden yolların tükenmemesi için hemen şimdi.