Paralimpik şampiyonu sporcuyu “Down sendromlu” diye üniversiteye almadılar

Paralimpik Olimpiyatları Jimnastik branşında Pekin’de ülkemize altın madalya kazandıran, Londra’da da altın madalya umudumuz olan Berk Canbulat, YÖK ve Gençlik Spor Genel Müdürlüğü’nün kararına rağmen “Down sendromlu öğrenci kabul edemeyiz” denilerek Marmara Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu’na kabul edilmedi

İlk ve orta öğrenimi devlet okulunda normal öğrencilerle birlikte alan Berk Canbolat, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Lisesi Sinema-TV bölümünden mezun oldu. Hayatındaki her engeli tek tek aşan Canbulat, üniversite de okumak istedi. YÖK’ün “Engelsiz Üniversite” projesi ile üniversitelerin kapısını engellilere açmasıyla umutlanan Canbulat, milli sporculara tanınan haklardan yararlanmak için başvurdu.

Gençlik Spor Genel Müdürlüğü, engellilerin katıldığı Özel Olimpiyatları tanıdığını ve bu alanda başarı gösteren sporcuları da milli sporcu olarak kabul ettiğini açıkladı. Olimpiyat Şampiyonu olmasına rağmen Gençlik Spor Genel Müdürlüğü tarafından A yerine B lisans belgesi verilen Canbulat, bürokrasiyle mücadelesi sürerken üniversite şansını kaybetmemek için normal öğrencilerle birlikte bu yıl üniversite sınavına girdive barajı geçerek, Marmara Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu’nda okuyabilecek puanı aldı. Milli sporcu olması sebebiyle yetenek sınavından geçti ancak kayıtta “Sen Downlu”sun denilerek reddedildi. Üniversite reddediş nedenini resmi olarak Berk Canbulat’a bildirmedi ancak sözlü olarak yetkililer, “Bizim bir down sendromlu öğrenciyi okutabilecek alt yapımız yok” diyerek kapıları kapattı. Vakıf üniversiteleriyle de irtibata geçen Canbulat, Doğuş Üniversitesi’nde burslu okuyacak. Canbolat’ın, 2 yıllık halkla ilişkiler bölümünde okumaya puanı yetiyor. Canbulat, spor akademisine kabul edilirse Türkiye’de Down Sendromlu olarak 4 yıllık üniversitede okuyan ilk öğrenci olacak. Anne Seriman ve baba Oktay Canbulat, “Amerika’da bugün yüzlerce downlu üniversitede okuyor. Hatta fizik bölümünde okuyan bile var” dedi.

Berk Canbulat’ın, geçen yıl mayıs ayında olimpiyat şampiyonu bir sporcu olmasına rağmen engelli olması nedeniyle ne üniversiteye ne de işe girememesi nedeniye yazdığı mektup Sabah Gazetesi’nde Hıncal Uluç’un köşesinde yayınlanmıştı. İşte Berk’in kendi kaleminden hikayesi

“Ben 5 yaşında cimnastik sporuna başladım. 2000 yılında 53 Avrupa ülkesinin katıldığı Zihinsel Engelliler Avrupa Şampiyonası’nda altın madalya aldım. Ayni yıl Hürriyet gazetesi tarafından yılın sporcusu seçildim. 2003 yılında İrlanda’nın başkenti Dublin’de bu defa 160 ülkenin katıldığı Dünya Şampiyonası’nda, 2 altın 2 gümüş ve bir bronz madalya kazandım.
Her şey her zaman yolunda gitmiyor, ne yazık. Ben Dünya Şampiyonu oldum ama diğer Dünya Şampiyonu sporculardan bir farkım vardı. Ben doğuştan down syndromluydum.
Devletimiz bizim gibi engelli dünya şampiyonlarını olimpiyatlara gönderiyor, antrenör tahsis ediyor, “Haydi gidin yarışın aslanlarım.. Göreyim sizi birinci olmadan gelmeyin” diyor. Gidiyor ve birinci oluyorum. Dönüşümde, rahmetle anıyorum Sakıp Sabancı, beni çağırıyor, ödüllendiriyor. Başbakanımız makamında üstün başarı belgesi veriyor.
Aynı yıl Atina’da olimpiyatlarda engellileri temsilen gururla meşaleyi taşıyorum.
Çok büyük onur bunlar.. Bütün gazetelerde röportaj ve yazılarım yayınlanıyor..
Ana haber bültenlerinde toplam 21dakika görünüyorum. Bütün arkadaşlarım benim yerimde olmak istiyor. Beni kıskanıyorlar. Ben engelli bir insanım ve beni kıskanıyorlar düşünün bendeki havayı..
Ne yaptığımın neyi başardığımın farkında bile değilim ama “Büyük bir şey yaptım herhalde” diyorum.
.. Ve Mimar Sinan Güzel Sanatlar Lisesi’nin Sinema TV bölümünü bitiriyorum.
O güne kadar hayatımı hiç hissetmeden engelsiz olarak geçirerek..
2010 yılında üniversite seçme sınavına girdim, 140 puan aldım ve bütün karışıklık burada başladı.
ÖSYM kılavuzundaki bir maddede “Dünya ve olimpiyat şampiyonları, aldıkları puana bakılmaksızın ilgili bölüme yerleştirilirler” deniyor. Fakat biz engelliler için denmiyormuş meğer. Normal vatandaşlar için biz neyiz?. Anormal vatandaş..
Özel vatandaş, özel sporcu, özel olimpiyat, normal sayılmıyor.
“Sen özelsin senin için bir şey yapamam” diyor, devlet..
Çile bitmiyor. “Peki” diyoruz. “O zaman iş arayalım bir işe girelim hayatımızı kazanalım..”
Engelliyim ya.. Engelli raporum da var.. Göğsümü gere gere iş başvurusunda bulunacağım devlete.. “KPSS diye bir sınav var. Senin ona girmen gerek. Orada belli bir puan alman gerek” diyorlar. İş başvurum kabul edilmiyor. Oysa üstün başarılı sporcular bu sınavdan da muaf.. Ama biz engelliler değil normal sporcular muaf.. Biz anormaliz ya..
Babam dedi ki, “Haydi sen özel sektörde bir işte çalış..”
Özel şirketlerin belli bir oranda engelli çalıştırma durumları varmış. Şirket yetkilileri “Olur” dediler. Çok sevindik..
Şirket tam teşekküllü hastaneden engelli raporu istiyor. Raporumda “Down syndromlu. Özür oranı yüzde 49 yazıyor.”
Devletin Sosyal Güvenlik Kurumu bu belgeyi kabul etmiyor. Oranın en az yüzde 60 olması gerekirmiş. Özel sektör de beni işe almıyor.
Bu arada beni askere çağırıyorlar. Askeri hastane “Sen down syndromlusun. Senin 47 kromozomun var. 47 kromozomlular askerlikten muaftır” diyor.
Şimdi ben ne yapacağım, hayatımı nasıl kazanacağım?.
Bana devlet sahip çıkmıyor. Bir kurumu bana rapor veriyor, engellisin diye.. Bir başka kurumu “Hayır sen engelli falan değilsin normal vatandaşsın” diyor.
Açıp kitapları karıştırıyorum. Down syndromluların ortalama yaşam süreci 40- 50 yıl. Ben şimdi 21 yaşındayım. Yolun yarısı.. Yani, emekli bile olamadan bu dünyadan gideceğim. Devlet bana ve aileme hep borçlu olacak.
Benim elimdeki raporun altında üç profesörün imzası var.
“Profesör amcalar benim 47 kromozomum var. Bir kromozomumu alsanız 46 kromozomlu olurum. Evet, profesör amcalarımdan şimdi bunu rica ediyorum.. Lütfen bir kromozomumu alın..”
O zaman benim engelim kalkacak ben de normal insanlar gibi yaşamımı sürdüreceğim.
O zaman ne GSGM, ne ÖSYM, ne YÖK, ne de KPSS için devletten bir talepte bulunmayacağım.
Ama şimdi devletten bir isteğim var..
Benim gibi engelli ve üstün başarı belgeli sporcuların, engelli olmayan üstün başarılı sporcuların yararlandığı haklardan yararlanmasını sağlayacak yasal düzenlemenin bir an önce yapılmasını talep ediyorum.. Çünkü yarın, hele ömürleri bizim gibi az olanlar için yarın, çok geç olabilir.

Down syndromlu Dünya Şampiyonu Berk Canbulat.“

(Sabah)