İhtiyar Delikanlılar iklim değişikliğini durdurmaya kararlı

İklim Değişikliği yalnız biz insanların değil, dünyanın, tüm gezegenin sorunu. Bugün yaşadıklarımız da gelecekte başımıza gelecek olanlara dair cılız işaret fişekleri olsa olsa. Brian Kennedy 350.org’a gönderdiği mektubunda, “Biz ihtiyarlar da dünyayı kurtarmak için seferber olduk” demiş tam da bu yüzden.

New York’ta belediyeye ait bir gönüllü bakım kuruluşunda kendisi gibi yaşını başını almış arkadaşları ile birlikte dünyayı  iklim değişikliği belasından kurtarmak için örgütlenmiş Kennedy. “Ayağa kalkamadığında bir harekete nasıl katılabilirsin?” başlığını atmış 350.org’a gönderdiği mektubuna. Sonrasında da kendi yanıtlarını sıralamış.

Biz New York’un banliyösünde gönüllülerce hizmet verilen bir bakım evinde hayatını devam ettiren 85 yaşını geçmiş, çoğumuz da tekerlekli sandalyeye bağımlı bir topluluğuz diyerek başlıyor mektubuna Kennedy ve devam ediyor

“Önceleri aramızda sırf politika konuşurduk. Sonra aramızdan biri dedi ki “Hep laf hep laf, ne zaman harekete geçeceğiz”.  Evet belki herkes bizi ununu elemiş eleğini de asmış insanlar olarak görüyor olabilirdi ama biz bir şeyler yapmak istiyorduk”

Sonra 350.org ile tanışmasını aktarıyor Kennedy, “Bu düşünceler içinde iken Bill McKibben’ın iklim değişikliği hakkında verdiği konferanslardan birine katıldım. Konferans sonrasında ise 350.org’a 17 Şubat’taki “iklim değişikliğne karşı harekete geç” mitingine katılmak istediğimizi belirten bir e posta gönderdim. Çok hızlı bir yanıt aldık. Bu mitinge katılabileceğimizi, hikayemizi anlatan bir metin ve fotoğraflarımız ile 17 Şubat günü bizi de aralarında görmek istediklerini belirtiyorlardı.”

“Hepimizi bir heyecan dalgası kapladı. Çalışmalara başladık. Genellikle sessiz duran bir arkadaşımız, “Haydi yapalım şu işi, kendimiz, çocuklarımız ve torunlarımız için” diyordu. Eski bir elektrik mühendisi olan Bernie, bizi iklim değişikliği ve kaya petrolü (tar sands oil) hakkında bilgilendiriyordu.”

“Bir zamanlar Cayman adalarında eğitim konusunda yöneticilik yapmış ve bu nedenle eğitimin, bilgi akışının öneminin yeterince farkında olan Ralph, “Bilgisi olan diğerine aktarsın. Bilgi aktarımı çok önemli. Hadi başlayalım. İlk dersimiz nükleer enerjinin getireceği felaketler” diyerek anlatmaya başlıyordu.

“Grubumuzun tek kadın üyesi Betty yüzünde kocaman bir gülümseme ile “Bu projede bir kadın olarak yer almaktan dolayın çok mutlu ve gururluyum” diyerek bize katılıyordu.

“2. Dünya Savaşı gazisi ve sosyal işlerde çalışarak bir ömür tüketmiş Charlie bize demkrasi dersleri veriyordu. “Bizim ihtiyacımız olan yegane şey” diye ekliyordu Charlie, “Gezegen için yılmadan mücadele etmektir”

“Biz de mücadele etmeye başladık. Dünyaya iklim değişikliği konusunda önderlik etmesi için Başkan Obama’ya mektuplar yazıp gönderdik. Bakım evinde yıllardır hakim olan kasvetli hava bir anda dağıldı. Ayağa kalkıp harekete katılamasak bile mücadele etmek için başka yollar da bulunabileceğini bizzat yaşayarak öğrendik.

Bu gezegen bizim ve iklim değişikliğinin onu yok etmesine izin vermeyeceğiz”

(Yeşil Gazete, 350.org)