İkisi de çok sessizleşmişti. Kız sol elini sağ elinin içine almış sıkıştırıyordu. Oğlan ise ayağını belli belirsiz sallıyor ve zamanla ivme kazandırıyordu. İkisi de bir ses duymak istiyordu. Birden yanlarında bir ses beliriverdi. Ama bu beklenilen ses değildi. “Ateşiniz var mı?” “Yok, ” dedi oğlan umarsızca. Kız başını denizden yana çevirdi ve dalgaların kıyıya vuruşunu izlemeye koyuldu, oğlan ise elindeki plastik çay çubuğunu katlayarak kırmaya. Her ikisi de konuşmaya yanaşmıyordu.
Zaman ilerliyordu ve geleli bir saat olmasına karşılık hiç konuşmamışlardı. Oğlan dayanamadı ve elini ilerdeki adama doğru kaldırdı. Adam, “Oğlum 25 numaranın hesabını götür hemen,” dedi. Ve hesap geldiğinde, her ikisi de birbirine baktı. Kızın gözleri doldu, ama ağlamıyordu, zaten ağlamak da istemiyordu çünkü haklıydı. Oğlanın boğazında kelimeler düğümlendi, boğazı kurudu, yutkunmaya çalıştı ama olmadı. Masaya ümitli bir gelecek hayali ile gelip, ümitsiz ama yeni iki gelecek ile ayrıldılar.
NOT: Fotoğraflı kısa öykülerinizi (öykü yazarı ve fotoğrafı çeken farklı kişiler olabilir) ‘purselim@hotmail.com’ adresine gönderebilirsiniz.
Fotoğraf: Sinan Uygun
Öykü: Umut Aykutlu
