veya 10 yaşındaki halimi sevmeyi öğreniyorum

Tanrı seni korusun, güzel şey.

Bir gece farkına vardım ki düşündüklerimin, yazdıklarımın en önemlisi, dile getirmeye, anlatmaya çalıştığım şey aslında çok basit.

Sevgili kadınlar, biz iyiyiz.

Her şeyde: İyiyiz.

Bu bekar kadınlar dünyasının heyecanı ve korkusu içinde yani. Hatta boşver, bu ilişkisi olan kadınlar için de geçerli: Biz iyiyiz. “Ee okul da bitti, iş de buldun, evlilik nişan bir şey var mı?” veya “Ne zaman evleneceksin sen artık? Var mı hayırlı bir kısmet?” sorularını cevaplamak zorunda kaldığımız akraba toplantılarında ve tüm saçma sorularla karşılaştığımızda ve her şeyde. Biz iyiyiz. Her şey iyi.

Her şeyin iyi olması için, her şeyin iyi olacağını duymak için, iyi olmak için başka birisine ihtiyacımız yok gibi iyiyiz.

“Beni aramadı, bana mesaj atmadı, onu yaptı, bunu yedi, önce benimle yattı, sonra benimle yatmadı, beni öptü, bana bi’ garip baktı, bana o bu şu…”

Kimin umurunda? Kızım sana soruyorum kimin umurunda?

SEN iyisin. BEN iyiyim. Biz hepimiz gayet iyiyiz.

Bunların hiçbirine inanmazdım. O aşka ihtiyacım vardı; sarılmaya, güven duygusuna, bana seni hiç bırakmayacağım diye sarılan bir hisse. Bir erkek arkadaşı o kadar çok istiyordum ki… Mükemmel bir çift olmayı, bir anda bana bahşedilecek o güven duygusunu. Öyle olduğunda, işte tam o zaman, sonunda -ta da- her şey iyi olacaktı.

Ama bugün fark ettim ki bunların hepsi bir illüzyon.

Barışı hissettim.

Ne olursa olsun bunu yapabilirim.

Tamam, bu aydınlanma anı dakikalar, belki de saniyeler içinde geçecek ama sonra onu tekrar bulacağım. Ve bunun içimde dağ gibi bir cesaret yığını oluşturması… İşte bunu seviyorum!

Peki sen Mandy? Senin aşk hayatından n’aber? Biriyle birlikte misin? Kimseyle mi çıkmıyorsun? Ha? Ha? Senden n’aber? Sen n’apıyorsun?

Benden mi n’aber? Ben süperim işte haber bu! Elbette bazen zor oluyor ve yalnız oluyor ve üzücü oluyor arada sırada. İnsanlar kaba olabiliyorlar ve bazen kalbim kırılıyor. Her sabah niye uyandığını bildiğini sanıyorsun ama sonra başka türlü bir şey istiyorsun ve sonra acı çekiyorsun ve hep ama hep istiyorsun ama hiç doymuyorsun ve sonra doyuyorsun ama yine sıkılıyorsun bu sefer de elinde olanı kaybetmekten korkuyorsun ve sonrası sadece hayal kırıklığı. Çok fazla şey istiyorum. Hepimiz çok fazla şey istiyoruz.

İyi ama çok yorucu. Anladım ki sevişmeyi, erkeklerle kırıştırmayı sevmemin bir nedeni de bana hissettirdiği anlık, sahte iyi-lik hissi.

Başımın belaya girdiği an da işte tam burası, sadece bir erkeği İSTEDİĞİM zaman, ilkel açlık hissi gibi bir İSTEK, SEN OLMADIĞIN ZAMAN İYİ DEĞİLİM ÇÜNKÜ YALNIZLIĞIMI VE KENDİME YABANCILAŞMAMI UNUTMAMI SAĞLIYORSUN.

Budur altın vuruş. Eğer içinde aşk yoksa çabucak geçen seksi altın vuruş.

Anladık Mandy, bekar bir kadınsın. Bir kadın sitesinde yazıyorsun.

Aslında anlamıyorsunuz, aynı şeyleri yaşayana kadar anlamıyorsunuz.

Akupunkturcum bana bir kere “Mandy içindeki çocuğu sev” demişti. Amy Poehler katıldığım bir etkinlikte hiç unutmadığım o sözü söylemişti: “10 yaşındaki halinizi sevin.”

Körlemesine, acemice her şeye kalkışan, her şeyi batıran, ama yine de deneyen; kötü saçlı, kötü dişli, kötü kıyafetli, 10 yaşındaki halinizi sevi. İNANDIN ve tökezledin ama içinde bir yerde hep ne kadar mükemmel olduğunu bildin.

Öylesine asılsız bir kendine güven ve inanç. Gerçek ve taze ve güçlü ve doğru olan oydu.

Bunu kız arkadaşlarımda hep görüyorum ve ben onların sırlarını biliyorum ve onlar benimkileri biliyorlar ve bizim aramızda olan şey hayat dolu, çılgın ve sevgi dolu pijama partisi tadında aşk.

Ne olursa olsun her zaman ama her zaman bizi iyi olacağız diyen bir aşk.

Bunu beraber yapalım, olur mu?

10 yaşındaki halimizi sevelim.

Mandy Stadtmiller’ın xojane.com’da yayınlanan yazısının özgün hali

Çeviri: Özgecan Kara @ozgevon