‘Sürgünler yukarı, kökler aşağı doğru büyür.  Orman canlıdır; sese, kokuya, temasa tepki gösterir. Hatırlarlar! Işığa eğilir tüm bitkiler ve bazıları bir dala, çite sarılıp daha hızlı büyürler.’ Ege ve Akdeniz’e sırtımı yasladım, Karia medeniyetinin mesken tuttuğu Datça’nın Güney ucu Knidos’tayım. Takvimlerden 23 Mart, bahar geleli iki gün oldu. Toprak ana hamile! Hayvanlar da kış uykularından az sonra uyanırlar. Duygusal davalarımdan, işsizlik sıkıntılarından, uykusuzluğumdan kurtlanan düşüncelerimi toprağa salıp boşaltmanın tam zamanı… Öyle bir yerdeyim ki, yaşadığım aşkın en büyük tanığı burası. Boğazımı sıkan bir yumrukla;  Datça’nın fırtınada iki ton maviye kesen dalgalı denizlerine dalıp,  ayaklarıma kara sular indiren taşlık patikalarını yürüyorum. … Datça Yarımadası Karia günlükleri… okumayı sürdür