Hafta SonuManşet

[Güney Amerika’dan Fotoğraf Hikayeleri] Buenos Aires’in siyah beyaz yüzü

0

Renklerine ve müziğine yakınlık duyduğum Güney Amerika’ya adım attım. Arjantin ve Şili sınırları içinde İspanyolca bilmeden, daha önce tek başıma bir yolculuk tecrübem olmadan var oldum. Tekliği yaşadım ve şahit oldum dünyanın güzelliğine. Düşten, gerçeğe; soğuktan, sıcağa bir yolculuk bu. Ayağımın tozuyla paylaşmak istiyorum hikayelerimi fotoğraflar eşliğinde sizinle. Ben yoldan çıktım, siz de buyrun…

Yolculuğumun kısa filmi:

***

3 – Buenos Aires’in siyah beyaz yüzü

Evlatları fail-i meçhul olan ve 1995 yılından beri çocuklarının, yakınlarının hesabını soran Cumartesi Annelerimiz gibi Plaza de Mayo meydanında da evlatlarını arayan anneler var. Her Perşembe hem ulusal bağımsızlığın hem de Arjantin cuntasının ilan edildiği Plaza de Mayo’da haykırıyorlar.

 

Eduardo Galeano, Kadınlar kitabında der ki:’’… kayıplarının fotoğraflarını havaya kaldırıp pembe hükümet sarayının önündeki piramidin etrafında kışlaları, karakolları ve kiliseleri dolaşırlarken ki inatçılıklarıyla dönüp dururken, gözleri onca gözyaşından kupkuru ve eskiden varken artık olmayanları ya da kim bilir belki de hala olanları beklemekten umutları kırılmış:
”uyanıyor ve hayatta olduğunu hissediyorum,” diyor içlerinden biri ve her biri.
”sabah vakti geride kalırken umudum yavaş yavaş tükeniyor. öğlen olduğunda ölüyorum. akşama doğru diriliyorum. o zaman geleceğine yeniden inanıyor ve masaya onun için bir tabak koyuyorum, ama o yeniden ölüyor ve gece olduğunda umudum tamamen tükenmiş olarak uyuyakalıyorum. uyanıyor ve hayatta olduğunu hissediyorum...”

Cumartesi Annelerimizden bahsettim dilim döndüğünce onlara. Bana bir kalem ve bir de not defteri hediye edip, ‘’onlarla beraberiz’’ dediler .

Te prometo, que voy a entregar su regalo. (Söz veriyorum, teslim edeceğim hediyenizi)

 

Şehrin arka sokakları demir perdelerin ördüğü hayatlar ile çevrili. Her sokak kendini savunmaya hazırlamış bir ordu gibi. Büyük ve heybetli caddelerinden geçerken Buenos Aires’in içini görmek zor.

 

It’s not a tourist area, it’s reality. (Burası turistik bölge değil, gerçeklik.)

 

Başbakanlık sarayının yakınında yaşayan evsiz insanlar.

 

Beyaz yakalı, burnu havalı.

 

Buenos Aires’in anlamı “İyi havalar”, ne var ki herkese aynı anlamı ifade etmiyor.

 

Camdan bakan adamı son anda yakaladım. Sersem sersem ben geçerken cama vuruyordu.

 

Buenos Aires’in siyah beyaz olarak anlatmak istemediğim çok güzel bir tarafı var. Şehrin merkezinde içinde timsahlar olan bir orman var. Hannah ile kocaman memelilere bakıp eğlendik. Dönme vaktim yaklaştıkça son birkaç günümü yaşadığım Buenos Aires’in en güzel noktası bu orman. Tabi buraya ulaşmak için İstanbul kadar bıktıran araç ve insan trafiğini aşmak zorundasınız. Aylarca şehirlerden uzakta, dağlarda kamp yaparak yaşadım. Küçük kasabalar dışında sadece Şili, Santiago ve Arjantin, Buenos Aires şehirlerinde bir süre kaldım. Güney Amerika’nın en ucuna kadar gitmek vardı yolculuğumun başında ama ekipman yetersizliği, maddi olanaklar şartlarımı Kuzey’e devam etmeye zorladı. İlk adımlarımı attım bu müzik ve neşe dolu kıtaya, sonraki adımlarımı hazırlamaya başladım; eşsiz dağlar , okyanuslar ve yaşamlar için…

 

Ormana doğru giderken yol üstünde birçok seyyar restoran var. Hannah ile tenceremizi ve makarnamızı alıp yola koyulmuştuk. Madem orman var orada pişiririz yemeğimizi dedik. Küçük bir de tüp aldık yanımıza. Tek ihtiyacımız ateş olunca onu da rica ettik bu arkadaşlardan. Bize: ‘’Burada pişirebilirsiniz, salataları ve sosları da ücretsiz veriyoruz size’’ dediler. Seyyar bir yemek arabasında çok leziz bir makarna yedik bu pahalı şehirde.

 

Camı! Müthiş neşesini etrafa saçan bir hatun. Gittiğimiz tango gecesinde tam bir üstad olduğunu gösterdi. Arjantin tangoyu tatmanın keyfini de yaşadım. La Boca denilen endüstriyel tango merkezi yerine tango geceleri düzenlenen sokaklara düşürün yolunuzu. Sora sora bulun… La Boca’da gördüğüm fantezi tangodan sonra bu çamaşırlar daha sanatsal geldi.

 

La Boca

Hasta Luego.

Besos.

1 – Dağların Penceresi Valparaiso

2 – Yalnız yolculuk hali

 

Gökçe Atik

More in Hafta Sonu

You may also like

Comments

Comments are closed.