[Kedi-Siz] Ebru Karanfilci: Hırçın değil, karakterli bir kız Çıtır!

Bir İrlanda Atasözü diyor ki; “Kedilerden hoşlanmayan insanlardan uzak durun.” Oysa yazar da konukları da İrlandalı değil. Onlar sadece kedilere gönül vermişler. Tolga Öztorun her hafta kendi sevdiği kedicileri sizin için misafir ediyor. [Kedi-Siz] kedisiz yaşayamayanların toplanma noktası. Her cumartesi sizinle…

***

Onu anlatmak için öyle üç beş satır yetmiyor. Neresinden başlasam diye düşünürken buldum kendimi. Mesela şimdi başlasam en az 2 dolu sayfada onu belki biraz anlatmayı başarabilirim. Anti-depresan gibi bir insandır o… Canınız sıkkın olduğunda onu aramak size iyi gelir. Şekerdir, baldır. Mesela en sevdiğiniz insanları sayın deseler en üstlere yazardım ismini. Öyle sakardır ki, onu o hali ile sevmeyecek hiçbir insan yoktur bence :) Hem balet hem oyuncu, zarafeti belki de oradan geliyor olmalı. Müjdat Gezen Sanat Merkezi’nin incilerinden biri… Çok eskiden alışveriş merkezlerinde kimsesiz çocuklar için, ansızın biten masalların anlatıcı perisi olmuştu. “Bu masalda burada bitmiş” Sezona bomba gibi iki komedi oyun ile sahnelerin tozunu attıracak. Ben izlemek için şimdiden can atıyorum. Birbirimizi “Big Fish” diye severiz :) Sebebini asla öğrenemeyeceksiniz. Çünkü o Ebru Karanfilci…

***

20 – Ebru Karanfilci: Hırçın değil, karakterli bir kız Çıtır!

Tolga Öztorun: Evin hırçın kızı Çıtır ile başlayalım istiyorum sohbete. Karakteri, hayatına giriş hikâyesi, bize biraz ondan bahseder misin?

Ebru Karanfilci: Hırçın kız demeyelim, karakterli bir kız diye başlayalım. Zorro gibi yarısı siyah yarısı beyaz kendine has güzellikte özel bir kedi. Arkadaşım Tuna Arman’ın evinde doğan kedinin yavrularından biri. Çok yalnız olduğum dönemlerde bu kedilerden birini almam için beni ikna etti.

O dönem yeni bir kedi almak istemiyordum. Görmeye gittim, karton bir kutunun içindeler, tüm bebekler uyuyor bir tek benimki tırmanmaya çalışıyor, Gör beni diyordu resmen. Şaşkın bakışı asla değişmedi. Görünce onunla beraber yaşamak istedim. Birlikte eve döndük. Sevgi dolu bir kedidir. Tüm arkadaşlarımı ve beni çok severek büyüdü. Bir dönem ben yoğun çalıştığımda yalnız kaldı ve huyu değişti. Sanırım ikimiz de korkağız :)

Tolga Öztorun: Kısa bir süre önce herkesin hayal ettiği gibi İstanbul’u terk ettin ve Çanakkale’ye yerleştin. Apartmanda büyüyen Çıtır artık bahçelerde özgürce koşturuyor. Bu değişim hakkında ne demek istersin?

Ebru Karanfilci: İstanbul’da yaşarken evin içinde olmak onu çok mutlu etmiyordu. Evimiz iki katlıydı. Üst katı fazlası ile sahiplenmiş ve üst kata yabancıların çıkmasını hiç istemiyordu. Onun tarif edebilecek en güzel kelime “değişik”tir. İçine cin kaçmış kedi diyorlardı. Köpek gibidir. Benimle uyur, zil çalınca kapıya gider, beraber rutinlerimiz var. İstanbul’daki evi kapatınca beraber Asos’a yerleştik. Benin ve annemlerin arasında gidip geliyor. Annemin engelli kedisi Mercan’a öyle sevgi dolu ki, artık bahçede özgürce dolaşıyor, korkaklığını attı üzerinden. Ev seven ama bahçede de keyif yaşayan bir kedi. Gerçekten bana benziyor. Eee kim doğurdu? Mesela kedilere nankör derler ya, annemler bana ilk geldiğinde onlara alışsınlar diye mamasını hep onlar verdiler. Onlara karşı asla nankör davranmadı. Sevgi dolu bir kedi oldu. Aileme karşı sevecen davranan uysal sevgi dolu bir kedi oldu. Sınırlarını yine de koruyor ama artık çok mutlu. Onu çok seviyorum. Bebek gibi. Hiç büyümeyen sevgi dolu bebekler.

Tolga Öztorun: Mesela bir masalda bir kedi olsan nasıl bir kedi olurdun?

Ebru Karanfilci: Çok sakar şapşik bir kedi olmak isterdim. Kayıp Balık Nemo gibi bir kedi olmak isterdim. Her masalda bir yerim olsun isterdim. Bir gün Pamuk Prenses’te, bir gün Hansel ve Gratel’de, Rapunzel’de ama her masalda yeri olan her masaldan geçen kedi olmak istedim. Masallar güzel, kediler güzel ve sen güzelsin Tolgacığım.