Bill Mollison, ‘Öldüğümü duyan herkes bir ağaç diksin’ – İnan Mayıs Aru

Permakültürün kâşifi Bill Dede göçmüş bu dünyadan.

Doğayı ve döngülerini anlamaya, onca farklı iklim ve coğrafyada yaşayan halkların doğayla uyumlu yollarını keşfedip onları sistematik bir bütünsellikle kavramsallaştırarak şu içinde bulunduğumuz yıkım çağında yeniden doğayla uyumlu yaşamlar yaratmaya adanmış 88 dolu dolu yıl.

İyi ki gelmiş, görmüş ve aktarmış gördüklerini.

2010 yılında PDC eğitimi için geldiğinde tanışma şansım olmuştu benim de. Bill Dede sabahları eğlenceli çocukluk hikâyelerini, gençlik maceralarını birer permakültür masalı kıvamında anlatırken öğleden sonra Geoff (Lawton) daha somut, elle tutulur bilgiler veriyordu bize.

Teknik bilgi azımsanacak şey değil elbette ama masallar, hikâyeler olmadan başka bir dünyanın kapılarını aralamanın da mümkün olmadığını anımsatıyordu bana Bill Dede’nin sabah seansları :)

“Öldüğümü duyan herkes bir ağaç diksin” diye vasiyet etmiş. Geçtiğimiz haftalarda sevgili Fahir bir pepino fidanı getirmişti, toprakla buluşturmak bugüne kısmetmiş.

Bir de şöyle demiş bakın Bill Dede:

“Gerçekleştirmemiz gereken en büyük değişim tüketimden üretime geçiş, küçük çapta bile olsa, kendi bahçelerimizde. Sadece yüzde 10’umuz bile bunu yapsak, herkese yetecek kadar olur. Bir bahçesi olmayan, tam da saldırdıkları sisteme bağımlı yaşayan, gıda ve barınak değil de lâf ve kurşun üreten devrimcilerin işe yaramazlığı bundan.”

İnan Mayıs Aru’nun sosyal medya hesabından paylaştığı yazısını kendisinin de onayını alarak yayınladık

İnan Mayıs Aru