Yeni araştırma “ Çocuk İstismarı Döngüsü”nü sorguluyor

Joshua A. Krisch tarafından Vocativ‘de yayınlanan yazıyı Yeşil Gazete gönüllü çevirmeni Evrim Şahin‘in çevirisiyle sunuyoruz.

* * *

İstismar ve ihmal edilmiş çocuklar büyüdüklerinde ille de fiziksel olarak istismarcı ebeveynler olmak durumunda değiller

Sosyologlar bunu “Şiddet Döngüsü” olarak adlandırıyorlar -istismara uğramış pek çok çocuğun ileride bir gün kendi ailelerini ve diğerlerini incitmeye mahkum olduklarına dair neredeyse ırsi bir istismar ve ihmal yapısı bu. Ancak şimdi, Science dergisindeki yeni bir araştırma, çocuk mağdurların geleceği hakkındaki bazı varsayımsal inançlarımızın doğruluğunu sorgular nitelikte.

“Hakikat başlangıçta düşündüğümüzden çok daha karmaşık” diyor New York City John Jay College of Criminal Justice’da bir  psikoloji profesörü ve gazetede yardımcı yazar olan Cathy Spatz Widom. “Aslında birden fazla şiddet döngüsü mevcut. Bu hoş, basit bir hikaye değil”

Daha önceki Şiddet Döngüsü araştırmaları kısa süreli ve kıymetli birkaç katılımcıyla gerçekleştirilmişti ve araştırmacılar anketlerini ve bire bir görüşmelerini güçlendirecek resmi kayıtlara nadiren ulaşabilmişlerdi. Özensiz metodoloji kuşakları aslında şu ana kadar kaç tane istismarcı ebeveynin çocukken istismara uğradığı hakkında hiç bir fikrimiz olmadığı  anlamına geliyor. (Tahminler şu anda %7 ile %70 aralığında)

Bununla birlikte, Widom 1989 yılında yüzlerce istismar mağduru ile görüştü ve bu çocukların yarısını yetişkinliğe geçtikleri ve nihayetinde aile kurdukları otuz yıl boyunca takip etti. Widom’un deneklerinin büyük bir kısmı şimdi 50’lerine merdiven dayıyor, onların çocuklarının çoğu da 20’li yaşlarının başındalar. Bu mağdurların istismarcı birer ebeveyne dönüşüp dönüşmediklerini anlayabilmek için Widom ve takımı Amerika Çocuk Koruma Hizmetleri Kurumu’ndaki mahkeme kayıtlarını ve belgelerini incelediler ve çocuklar ile ebeveynleriyle yaklaşık 1.500 görüşme gerçekleştirdiler.

Widom’un elde ettiği sonuçlar beklenmedik bir yöne işaret ediyor. İstismar mağdurları ihmal ve cinsel istismarda bulunmaya daha yatkın görünüyorlar, ancak kendi çocuklarını fiziksel olarak istismar etme olasılıkları toplum geneline kıyasla daha yüksek değil. “Bu çok şaşırtıcı bir sonuç” diyor Widom. “Fiziksel istismar açısından bir risk artışı görünmüyor”

Bulgular gösteriyor ki İstismar Döngüsü kaçınılmaz değildir, kendi ailelerini başlatmaktan sakınan mağdurlar için bu sonuç biraz rahatlatıcı bir etki sağlayabilir.

Bununla birlikte bu çalışmanın potansiyel kısıtları mevcut. Duke Üniversitesi’den psikolog Kenneth Dodge, Science Dergisi’ne fiziksel istismar istatistiklerinin takibinin özellikle zor olduğunu söylemiştir. Dodge fiziksel istismar rakamlarının daha düşük olabileceğini, bunun nedeninin de –işaret ve yara izlerinin olmadığı durumlarda- ihmalkarlığın mahkemede kanıtlanmasının daha kolay olduğunu, Çocuk Koruma Hizmetleri’nin, çocukları güvende tutmak için ihmal iddialarını genellikle daha az evrak işiyle dosyaladıklarını belirtiyor.

Yazının İngilizce Orjinali

Yazar: Joshua A. Krisch

Yeşil Gazete için çeviren: Evrim Şahin

(Yeşil Gazete, Vocativ)