Türkiye’nin Önündeki Yeşil Yol

Bir tarafta “Cumhuriyetçi” gelenek, bir tarafta İslami gelenek, Türkiye’nin birbiriyle kavgalı iki kesimi olarak iktidar paylaşımına yönelik bir didişmeyi, çatışmayı sürekli hale getirmiş durumdalar. Sahte cumhuriyet laiklik ve şeriat ve demokrasi karşıtı bu çatışmalardan, sürekli sorunları çözmek yerine çatışma dayatmacılığından bıktık usandık. Şiddete karşı olduğunu söyleyenler topluma şiddetten başka şey katmıyorlar. Böylelikle ülkede demokrasinin oluşmasının önüne geçiliyor.

Hiçbirisinin görüşlerini savunmuyoruz…
Her ne pahasına olursa olsun kar amacına dayalı kalkınmacı mantıkla doğayı ve insanı yalnızca malzeme olarak gören anlayışlarına rağmen günümüz tarihsel sürecinde, AKP ve CHP olmazsa olmaz partilerimizdir. Belirli toplumsal kesimleri, belirli anlayış, düşünce ve inanışları temsil ediyorlar…

Beni temsil etmiyorlar!.. Buna rağmen bu partilerin kapatılmasını yok olmasını değil, kullandıkları yol ve yöntemlerde demokrasinin kazanılmasına ilişkin tutum ve tavır almalarını gerekli görüyorum. Böyle yapmazlarsa, ikisi de yok olacaklar… Onlar, tarihin çöplüğüne gidecek ama en büyük acıları halk çekmiş olacak!

Bir ülke, her türlü sorunla karşılaşabilir. Önemli olan bu sorunları çözerken yasalarını, kurumlarını, insanlarını daha saygın bir seviyeye çıkarabiliyor olup olmadığıdır; Yolsuzluklara ve şiddete karşı kamuyu ve devleti kollayan bir yasal düzenleme ve kurumsal bir yenilenme yaparak yola devam etmek var, bir de siz erki elinizde bulundururken yolsuzluğa karşı önlemleri kurumsallaştırmak yerine el altından yapılmasına göz yummak, erkten gidince “yolsuzlukların üzerine gidiceem!” diye bar bar bağırmak var!

Maaşallah! AKP’liler partileşme geleneğini CHP’den öğrendikleri gibi sürdürüyorlar… Önlerindeki “rol model”i bu!.. Kısaca CHP ne kadar demokrat olmayı becerebilirse, AKP de o kadar demokrat olabilir… Farklı gibi duruyorlar ama Türkiye’de demokrasi deneyiminin güdüklüğü, anti-demokratik siyasi partiler yasası, toplum tarafından konsensusa dayalı oluşmamış bir asker vesayet anayasası ve Şefe dayalı parti yapıları ile CHP ve AKP aynı hamurdan mayalanmışlardır.

Çalkantılı altüst oluşlar ve şiddet kapılarını açmak yerine toplumsal uzlaşma yolunu açmak ve Türkiye’nin tüm farklı kesim ve görüşlerini uzlaştıracak yeni bir dönem başlatmak mümkündür.

Toplumsal, Siyasi ve Hukuki yapının öncelikle ikili karakterden kurtulması için çalışmalara başlamak önem taşıyor. Tarikatlar yasak ama varlar, AKP ve CHP tarafından oy deposu olarak kullanılıyorlar. Nasıl oluyor bu!.. Kürtler var ama hepsini terörist ilan eden bir resmi devlet anlayış sürmekte devam ediyor… Sağlık ve Sosyal Güvenlikten söz ediliyor, bu sistemin parasını veren-patronu olan işçiler ve memurlar hiçe sayılıyor!.. Kültürel ve doğal varlıklar, ormanlar talan ediliyor ama küresel iklim değişikliği-kuraklık acı bir gerçek haline geldi… Ötesi ne!..

Toplumsal yıkım ve savaş yıllardır evimizden ve kapımızdan eksik olmadı. Üçüncü ve yeşil bir yol vardır; Yaşamı savunmak için sadece yasaları değil toplumsal kesimlerin durumlarını ve istemlerini de yansıtan yeniden yapılanmaya gitmek; Türkiye’nin önündeki ana görev budur.