Alacakaranlık kuşağına benzeyen sinematografik bir hikaye, sürrealist bir belirsizlik, eski sevgiliye bir mesaj, bir döneme duyulan özlem, uyuşturucu yolculuğuna dair metafor ve masumiyetten deneyime giden bir yolculuk…Bunların hepsi tek bir şarkıda ve üstelik tüm zamanların en iyi gitar soloları eşliğinde… Eagles’in imza şarkısı “Hotel California” işte bütün bu öğeleri içinde barındıran bir sanat şaheseri.
Gruba 1974 yılında katılan Don Felder, Malibu’da kiraladığı yazlık evinin koltuğunda 12 telli gitarı ile çalışırken güzel bir melodi yakaladığını düşünür ve stüdyosunun da bulunduğu kızının odasına giderek kayıt cihazına melodiyi dört beş kere kaydeder. Birkaç gün sonra kaydı bir daha dinlediğinde şarkıyı üzerinde çalışmaya değer bulur. Ritm box ile farklı birkaç ritm dener, akustik gitar bölümlerini bitirir ve bas gitarı da ilave ederek demo kaydını tamamlar. Tamamen enstrümantal olan bu kaydı farklı birkaç çalışmayla beraber bir kasete kaydedip grubun kurucu üyeleri olan Don Henley ile Glenn Frey’e gönderdiğinde şüphesiz Eagles grubunun en büyük “hit”ini bestelediğinin farkında değildir.
Grup 1976 Şubat’ ında tüm zamanların en çok satan albümü olma özelliğini hala koruyan “Their Greatest Hits’ (1971-1975) albümünü çıkarmış ve o dönemde yeni bir albüm için çalışmalara başlamıştır.
Don Henley kasedi dinleyince şarkıdaki sıra dışılık hemen dikkatini çeker ve ritmini ‘Meksika tarzı Reggae’ye veya Bolero’ya benzetir. Hatta şarkının ilk ismi de “Mexican Reggae” olacaktır ki iyi ki olmamıştır. Sıra sözleri yazmaya gelmiştir.
Glenn Frey şarkı için sinematografik bir senaryo hayal eder. Çölde araba kullanmaktan yorulmuş biri geceyi geçirmek için durduğu otelde kendini garip ve gizemli bir ortamda bulur ve kısa bir süre sonra oradan hiç çıkamayacağı endişesine kapılır. Yaptığı bir söyleşide Frey, Don Henley’nin şarkı girişini bir “Alacakaranlık Kuşağı Bölümü” gibi tasarlamak istediğini anlatır ve şöyle ilave eder:
“Bir kişiyi alıyoruz ve onu The Magus’taki bir karaktere dönüştürüyoruz. Açtığı her kapıda gerçeğin başka bir versiyonu ile karşılaşıyor. Bir film senaryosu gibi şarkı yazmak istiyorduk.”
Frey’in söz ettiği The Magus, İngiliz yazar John Fowles’ın, bir Yunan adasında tanıştığı münzevi ve zengin bir karakterin etkisi altına girip gerçek ile sürreeli birbirine karıştıran genç bir şairi anlattığı ilk romanıdır.
Glenn Frey ve Don Henley sözleri böylesi bir hikaye etrafında kurgulamış olsalar da süregelen anlatım içinde belki de isteyerek dinleyicinin farklı manalar yükleyebileceği birçok metafor gizlemişlerdir. Henley, bir söyleşide Los Angeles‘daki ortamın aşk, iş hayatı ve kariyerleri konusunda müthiş bir deneyim ve öğrenim süreci olduğunu vurgulamış ve dönemi kendileri için “Masumiyetin sonu 1.Round “ olarak tanımlamıştır: ”Hepimiz orta sınıftan geliyorduk. Şarkı bir anlamda bizim Los Angeles’taki lüks ve şatafatlı hayata dair eleştirimizdi.”
Hotel California, lüks evleri ,güzel insanları, plaj partileri ile müzik ve sinema endüstrisinin merkezi California’nın kusursuz bir sembolüdür. Dışardan çok çekici görünse de orada yaşamanın riskleri ve bedeli vardır. Şarkının kahramanı sırayla açtığı kapıların ardından bunun farkına varır.
“And I was thinking to myself ,this could be heaven or this could be hell”
Şarkının bir kıtasında Henley ‘in yeni ayrıldığı mücevher tasarımcısı Lauree Rodkin’le ilgili bir hiciv de gizlidir.
“Her mind is Tiffany-twisted,she got the Mercedes bends/She got a lot of pretty pretty boys she calls friends”
Eagles,1969’daki Woodstock festivaline atıf yaparak o dönemin ruhunun kaybolduğunu ifade eder ve müzik endüstrisinin ticarileşmesine de bir eleştiri getirir.
“We haven’t had that spirit here since ninteen sixty nine”
Şarkı sözlerinin farklı bir yorumu da hikayenin tamamının uyuşturucu yolculuğunu anlattığı ve “warm smell of colitas” ın esrar,”mirrors on the ceiling”in de kokainle ilgili metaforlar olduğu yönündedir. Şarkının finali ise insanoğlunun hayatın birçok evresinde karşılaştığı çaresizliğinin sembolüdür. Buradan bir çıkış yoktur.
“You can check- out anytime you like, but you can never leave!”
Hotel California’nın stüdyo kayıtları ise kısa bir anlatımı hak ediyor.
Don Felder girişteki riff’i aynen demo kaydında olduğu gibi çalar fakat sorun finaldeki gitar solosudur. Şarkıyı 1,5 sene önce besteleyen Felder kesinlikle yazdığı soloyu hatırlamıyordur. Telefonla evini arar ve temizlik görevlisinden orijinal kaseti bulmasını rica eder. Kaset bulunur, görevli onlara kasetçalardan dinletir ve stüdyoda banda kaydederler. 1998’de Guitarist dergisi okuyucuları ve daha nice müzik tarihçisi tarafından” tüm zamanların en iyi gitar solosu” olarak nitelendirilecek olan iki dakikalık bu efsane final solosu için tam üç gün çalışırlar.
Tüm kayıt bittiğinde çok yavaş olduğunu düşünüp tüm kaydı baştan yaparlar fakat bir sorun daha vardır. Don Henley’nin sesi için çok yüksek bir anahtarda çaldıklarını fark ederler. Bu nedenle şarkıyı ve tüm gitar sololarını 2.5 ton daha alçak bir tondan bir daha kaydederler.
Plak şirketi gruptan yeni albümün öncesinde bir single çıkarmalarını istediğinde Don Henley bunun kesinlikle “Hotel California” olması konusunda çok ısrarcı davranır. Felder ise şarkının 6.5 dakika olduğunu ve radyoların bu kadar uzun introsu olan şarkıları pek çalmadıklarını söyleyerek itiraz eder. Ona göre Hotel California Dj’lerin tercih edeceği formatta değildir.
Bu arada Eagles üyelerinin ayrıldıktan 14 sene sonra tekrar bir araya geldikleri unutulmaz 1994 konserindeki akustik yorumun 7 dakikayı da geçtiğini belirtelim.
1977 yılında dönersek neticede Don Henley’nin istediği olmuş ve Hotel California single olarak piyasaya çıkmış ve sadece üç ayda bir milyon kopya satarak 1978’de Grammy Yılın Şarkısı ödülünü almıştır. Rolling Stone dergisi tarafından da tüm zamanların en iyi 500 şarkısı listesinde 49.sırada gösterilmiştir.
Felder 2016 yılında yaptığı bir söyleşide Henley’nin ısrarında haklı çıktığını belirterek “Yanılmış olmaktan ötürü hiç bu kadar mutlu olmamıştım” demiştir.
(*) Kayıt :1976,single
