’92 yaşında, bir madene karşı direnirken gözaltına alındım. Mücadelede saf tuttuğum için gururluyum!’

“İklim değişikliği yüzünden endişelenen insanlar harekete geçmek zorunda, çünkü hükûmet onları tamamen yok sayıyor. Ben mücadeleye devam edeceğim – bu, bütün çocuklara borcumdur. “

Avustralya’nın New South Wales bölgesindeki Maules Creek kömür madeni inşaatı için Leard Ormanı’nın katledilecek olmasını protesto ederken Mart ayı sonunda göz altına alınan 92 yaşındaki Bill Ryan’ın Guardian’da yayınlanan yazısını Bora Kabatepe’nin çevirisiyle sunuyoruz.

Dün, Leard Eyalet Ormanı’nı yok etmek için dev makineleri oraya yığan Whitehaven Coal’un çalışma sahasını işgal etmek için gerçekleştirilen eyleme katılan 150 kadar kişinin arasında ben de vardım.

Whitehaven şirketine ait maden sahasındaki eylemciler, gözaltına alınmadan önce makinaların üzerinde otururken. Fotoğraf: Guardian/Greenpeace/Leard Forrest Alliance

O günkü çalışmaları durdurma niyetiyle, sahaya erken varmak için sabahın ilk saatlerinde bir konvoy halinde yola çıktık. Maden alanına giden yol zorluydu ancak üstesinden geldik ve içeri girmeyi başardık. Gayet güçlü bir güvenlik görevlisi birliği vardı ana buna rağmen sahayı saatlerce işgal altında tutmayı becerdik. Sonunda polis geldi ve benim de aralarında bulunduğum insanları göz altına almaya başladı. Polis nezaretinde tutuldum ve mülke tecavüz ile suçlandım.

Yaşım ve sağlık durumum göz önüne alındığında beklenen bir şekilde, polis tarafından gayet iyi muamele gördüm. Ancak diğerleri için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Bir çeltik kamyonunun arkasına atıldılar. Eğer arabayı kullanan çok kibar bir şoför değilse, arkada bir oraya, bir buraya vuruyorsunuz. Çamaşır makinası gibi bir şey.

Bill Ryan gözaltına alınan 30 kişiden biriydi. Fotoğraf: Guardian / Greenpeace /Leard Forrest Alliance

Tutuklanmayı bekliyordum. Buralarda bugünlerde olan bu. Ancak insanlar adaletsizliğe karşı eylem yapma hakkına sahipler ve bu durumda biz Box Gum ormanıyla beraber içerisinde tehlike altında bulunan çok sayıda bitki ve hayvan türünü korumaya çalışıyorduk.

Buradaki çiftçiler, senede 13,5 milyon ton kömür üretecek bu mega-madene yer açmak adına Leard Ormanı’na yönelen tehditlere karşı yıllardır mücadele ediyorlar.

Beni en çok endişelendiren şey şu: buradan çıkan kömür yakılacak, CO2 üretecek ve biliminsanlarının yalnızca daha da kötüleşeceğini söyledikleri, yüzyüze olduğumuz küresel ısınmayı daha kötü hale getirecek. Biliminsanları kömürün %80’inin yer altında kalması gerektiğini, yoksa dünyayı bir felaketin beklediğini söylüyorlar. Fosil yakıtlar yerini yenilenebilir enerjiye bırakmalı.

“Kârdan Önce Sağlık” Fotoğraf: Greenpeace

Şu anda 92 yaşında olan bir İkinci Dünya Savaşı gazisiyim. New Britain’daki Kokoda cephesinde savaştım. Uğruna savaştığım şeyin doğru düzgün bir demokrasi olduğunu sanıyordum. Ama durumun bu olmadığını gördüm. Devlet, insanları dinlemiyor ve bu maden bunun çok iyi bir örneği. Madenin durdurulması için üçyüz başvuru yapıldı, devam etmesi için ise sadece bir. Kabul edilen bu tek başvuru oldu.

Kömür = İklim Krizi / Fotoğraf: Greenpeace

Bu eylem, son yıllarda doğrudan bir hareketin içinde bulunduğum ilk örnek. Uzun zamandır, fosil yakıt kullanımından vazgeçip, yerlerine yenilenebilir kaynakları koymazsak torunlarım ve torunlarımın torunları için bir gelecek olmayacağını söyleyen uluslararası iklim raporlarını okuyorum.

Kömür sanayii devletten çok büyük maddi destekler alıyor. Bu kaynakları maden endüstrisinin ve onun Canberra’daki lobicilerinin elinden almak ve bu parayı yenilenebilir enerji kaynaklarımızın kullanılmasında harcamak zorundayız. Avustralya’da rüzgarı, güneşi ve diğer yenilenebilir kaynakları kullanabilmek için eşsiz bir konumumuz var.

“Kutsal toprakları yok etme” / Fotoğraf: Greenpeace

Yoksa, çocuklarımın nasıl bir geleceği olabilir ki? Benim yalnızca birkaç yılım kaldı, ama vicdanım bana bu mücadelede saf tutmamı söylüyor. Burada dördüncü kez bulunmaktan ve her seferinde insanların sayısının arttığını görmekten dolayı mutluyum. Gelecek, bunun gibi doğrudan hareketlerde.

İnsanlar harekete geçmek zorunda çünkü hükûmetler onları tamamen yok saydı ve yalnızca “büyük işler” peşinde olanları dinledi. Yani mücadeleye devam edeceğim. Bu alanda benden sonraki en yaşlı kişi 84 yaşındaydı ve o da çocuklarının geleceği için endişelendiğini söylüyordu.

Bir şeyler yanlış gidiyor. Bir felaketle karşı karşıyayız. Bunu yapmak benim torunlarıma , hatta bütün çocuklara olan borcum. İkinci Dünya Savaşı’nda canımı ortaya atmaya hazırdım; burada bedenimi en öne atmışım, çok mu?